แจ่มจรัสรุ่งเรืองประเทืองฟ้า
คือดาราดวงเด่นเห็นเสมอ
รัศมีสีนวลชวนละเมอ
ส่งใจเพ้อเหม่อหาทุกราตรี
หอมดังกลิ่นสุคนธาในฟ้าม่าน
จากวิมานเมืองแมนแดนสุขี
ยั่วกมลคนเศร้าเหงาฤดี
สูงดุจเทพเทพีส่วนพี่จน
คงเป็นเพียงความฝันของวันพรุ่ง
เพราะสายรุ้งกั้นกลางทางสถล
สุดเอื้อมสอยกิ่งฟ้ามาเยี่ยมยล
เกินกว่าคนอย่างฉันจะฝันคิด
ฉายความงามหยามใจคนไร้ค่า
ราวกับว่ารักหญิงเป็นสิ่งผิด
อนิจจายาจกอกช้ำพิษ
มิคลายฤทธิ์ร้อนรุ่มรักสุมทรวง
จะแอบรักแอบใคร่ไปจนว่า
มีเมตตาจากแคว้นแห่งแดนสรวง
ดลใจรักคนยากฝากแดดวง
แม้นรักลวง...เพียงครั้งเถอะยังดี
เปล่งประกายแสงดาวพราวระยับ
มิขานรับนิ่งหนักหยิ่งศักดิ์ศรี
ติดตะรางลุ่มหลงกรงโสภี
ต้องคดีใจมีผิด...เพียงคิดรัก
(๒๗ สิงหาคม ๒๕๓๐)