มาสิมา...ผีเสื้อฉันเนื้ออ่อน
มาโฉบร่อนฉันไปให้ไกลลับ
แล้วฉีกเนื้อเถือหนังกินยังตับ
ให้ย่อยยับเสียก่อนจึงจรไกล
ฉันลุ่มหลงลายปีกดุจซีกเพชร
งามดั่งเกล็ดมังกรอ่อนไสว
กระพือพัดผ่านฟ้ามาไวๆ
มารับใจคนท้อรอวันตาย
ลิ้มอยู่ไยไม้ดอกที่ออกช่อ
ล้วนลวงล่อผีเสื้อนั้นเหลือหลาย
แท้รสขมอมซับแล้วกลับกลาย
พอออกลายรสหวานพาลไม่มี
มาสิแม่ผีเสื้อฉันเหลืออด
ฉันจะปลดชีวังในครั้งนี้
ด้วยฉันรักตัวเจ้าเท่าชีวี
จะขอพลีสังเวยให้เชยชม
แม่ผีเสื้อเนื้อนิ่มยามยิ้มแย้ม
จะอ้อมแอ้มอยู่ไยฤๅไม่สม
เจ้านารีพี่บุรุษสุดนิยม
เฉือนด้วยคมกริชรักให้หนักมือ
ฉันสยบต่อหน้าผีฟ้าแล้ว
จะคลาดแคล้วอย่างไรฉันไม่ถือ
ด้วยโฉมงามแห่งเจ้าสมเล่าลือ
กริชรักหรือปักซ้ำจึงหนำทรวง
(ตุลาคม ๒๕๒๘)
1166
2
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
