ย้อนสู่วัน "ขวัญหาย" ที่ชายหาด
เพราะแคล้วคลาดกับเธอไม่เจอหน้า
รู้สึกเหมือนโลกมีเพียงสีชา
เหมือนท้องฟ้าอึมครึมสีทึมเทา
เหมือนยินคลื่นบรรเลงเพลงว้าเหว่
เหมือนคืนค่ำจำเจทะเลเหงา
เหมือนหัวใจเคร่งขรึมและซึมเซา
เหมือนมีเงารื้นรื้นชื้นในตา
ส่งคำถามข้ามทะเลอย่างเฉไฉ
อีกเมื่อไหร่ฉัน-เธอจะเจอหน้า
หรือมิเหลือสัมพันธ์อันค้างคา
หรือมีเหตุ เจตนาลาร้างกัน
ไม่กล้าตอบตัวเองเกรงคำตอบ
เพราะใจชอบยกเมฆเสกความฝัน
ตอบร้ายก็เก็บมาเศร้าจาบัลย์
ตอบดีก็ลวงฉันสร้างฝันไกล
ก็คงถามลอยลอยคอยหงอหงอ
จะต้องรอเศร้าเศร้านานเท่าไหร่
หรือจะรออย่างงี่เง่าอีกเท่าไร
จนหัวใจหวุมหวุมเพราะคลุมเครือ
*"สุรีย์ฉายชายหาดสะอาดเงียบ
ทะเลเรียบสีครามงดงามเหลือ
ร่ำเพลงรักจักจั่นพลันลงเรือ
โอ แก้มเรื่อขวัญหายจงกลายมี"*
ขอบคุณพระ เธอกลับมารับขวัญ
ในวารวันที่กังวลจนล้นปรี่
"ขวัญหาย" กลับกลายพลัน เป็น "ขวัญดี"
เอ๊ะ ! ดนตรีทะเล...เห่เพลงใด
(*....* ประพันธ์โดย ปลากัด )