คุยกับดาว

กวีวิเวก

ย่างยามเย็นอัศดงใกล้พลบค่ำ

ใจระส่ำหวนไฝ่พะวงถึง

เรื่องราวคราวก่อนเก่าเคยตราตรึง

เคยรำพึงบ่นไปให้ได้ฟัง


เพลาพรั่งพร้อมเหล่าดาวเต็มฟ้า

มิอาจหาคืนสงัดกว่าคืนไหน

ดวงดาวดาษเด่นนภาบนฟ้าไกล

จะเข้าใจกับลำพังไร้คนเคียง


ยามหมู่เมฆลอยบังแสงจันทรา

ดั่งอุราสูญสิ้นแสงส่องถึง

ยามเมฆหมอกจากไกลคอยรำพึง

เมื่อใดถึงมีแสงบ้างอย่างจันทร์


เหมอมองมุ่งหมายได้ในทิศเหนือ

แม้คลุมเครือแต่เห็นดาวดวงนั้น

สว่างอยู่คู่ฟ้ามิแปรผัน

ดังรักฉันอยู่จนใจเธอจากไกล


เมถุนแล้วผ่านมาให้อิจฉา

เคียงดาราคู่กันสง่าศรี

คล้ายจะล้อแกล้งเราในทุกปี

เมื่อไหร่ที่จะมีคู่ผู้รู้ใจ


พลางคิดเพลินพาไกลใกล้รุ่งสาง

แสงทองทางระวีใกล้เข้าที่

ขอลาก่อนเพื่อนตอนดึกที่ข้ามี

วันคืนดีจะมาเล่าปรับทุกข์กัน
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน