หากฉันเป็นแผ่นพื้นปฐพี
เธอคนดีดุจเผ่าเหล่าพฤกษา
เริ่มงอกงามรู้ได้ในอุรา
เติบโตมาจากแก่นแผ่นดินใจ
หากเธอเป็นพงศ์เผ่าเหล่าวิหค
ขอผันผกเป็นลมพรมไสว
เธอไม่อาจหลีกลี้หนีฉันไป
แห่งหนใดล้วนลมพลิ้วพรมกาย
หากเธอเป็นหินผาศิลาย้อย
ฉันจักคอยท่วมท้นเป็นชลสาย
ย่อมซาบซับรับรู้อยู่มิวาย
ดังอุ่นอายสายเลือดมิเหือดไป
หินผาศิลาแลงทิ่มแทงฉัน
วิหคพลันวายวางร้างไฉน
เกี่ยวกระหวัดรัดลึกรากพฤกษ์ไพร
ตรึงฉันไว้ทรมาฆ่าทั้งเป็น
If I were the Earth
If I were the earth
And you a tree,
I’d feel you growing
Out of me.
If you were a bird
And I the air,
You’d not escape me
Anywhere.
If you were a stone
I, a river in flood,
Surely should feel you
Through my blood.
The stone has pierced me
The bird has died,
The tree will uphold me
Crucified.