นาวาชีวิต

คนกรุงศรี

เก็บมะลิ ร้อยมาลัย ตั้งใจมั่น

จะร่วมกัน ลงนาวา ฝ่าคลื่นใหญ่

กุหลาบแดง อีกดอก บอกทรามวัย

จะมอบไว้ ให้แด่ แม่ย่านาง

 

เป็นต้นหน คนขับ จับหางเสือ

จัดใบเรือ เตรียมพร้อม มิยอมว่าง

ดูแนวช่อง ร่องน้ำ พร้อมนำทาง

กับมีเธอ มิห่าง อยู่ข้างกาย

 

นำนาวา ฝ่าลม ผสมคลื่น

ไปบนพื้น ชลาลัย  ตามใจหมาย

ทะเลคราม ยามนี้ สีเพราพราย

เย็นด้วยสาย ลมฉ่ำ เมื่อค่ำคืน   ( ต้องเป็น  เมื่อค่ำลง )

 

ดาราพราว คราวจันทร์ นั้นลาลับ

แลระยับ ตื่นตา พาลุ่มหลง

ตะวันรุ่ง พรุ่งนี้ ที่มั่นคง

จะมุ่งตรง สานฝัน อย่างมั่นใจ

 

แต่เหงื่อตก อกสั่น สุดหวั่นหวาด

แล้วก็หยาด น้ำตา ก็บ่าไหล

เข่าก็อ่อน ตอนจ้อง เมื่อมองไป

เธอมีใคร ช่่วยงาน การเดินเรือ

 

หันหลังกลับ หลับตา เหมือนฟ้าแกล้ง

กุหลาบแดง ดูว่า ค่ามิเหลือ

เธอมีคน คอยหนุน ช่วยจุนเจือ

ถือหางเสือ แทนเรา เขาคือใคร

 

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน