กุหลาบโรย

คนกรุงศรี

กุหลาบแดง แห้งแล้ว หมดแววหวัง

เห็นวางตั้ง เตือนใจ ให้คิดถึง

ผู้ที่มอบ เป็นใคร ใจรำพึง

สักคำหนึ่ง มิบอก เหมือนหลอกลวง

 

เมื่อจะรัก แล้วไย ไม่เปิดเผย

ปล่อยกาลเลย ร้างรา พาโรยร่วง

ดั่งกุหลาบ กลีบเฉา แสนเศร้าทรวง

ที่ถามทวง เพราะยัง มีกังวล

 

กลีบสีแดง ดำกรอบ ร่วงรอบก้าน

ใจสะท้าน เมื่อมอง สุดหมองหม่น

ความหอมจาง ร้างไป ไม่ทานทน

คงเหมือนคน มอบให้ ใจเรรวน

 

หากกุหลาบ นี้คือ สื่อความรัก

จะฟูมฟัก ถนอม ให้หอมหวน

แม้กลีบแห้ง เหี่ยวไป ไม่รัญจวน

ยังอบอวล เอารัก ปักแจกัน

 

กุหลาบใคร ให้ฉัน นะวันนี้

จากไมตรี หรือเล่ห์ ที่เหหัน

ยังเคลือบแฝง แคลงใจ คิดไม่ทัน

ยิ่งนานวัน จึงจาง เริ่มร้างไกล

 

กุหลาบโรย ช่อนี้ มิมีค่า

หมดเวลา จิตพรั่น หรือหวั่นไหว

ตั้งสติ รินำ จำตัดใจ

หากเก็บไว้ คงต้อง พบหมองตรม

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน