คำมั่นดอกมันป่า

Prayad

พวงมาลัยเหลืองขาวสาวชาวป่า

มอบแด่หนุ่มบ้านนาสามิภักดิ์

ด้วยใจซื่อสัตย์จริงหญิงตระหนัก

เป็นสื่อรักฝากบอกมิยอกย้อน

 

ยังหอมกลิ่นมาลัยกลิ่นไอนุช

ยากจะหยุดใจคิดดั่งพิษศร

ฤทธิ์รักรุมหนุ่มนาเฝ้าอาวรณ์

แม้นยามนอนซุกแอบไว้แนบกาย

 

เจ้าอุตส่าห์ร้อยรวงเป็นพวงพุ่ม

เพื่อฝากหนุ่มคนรักมิหักหาย

ดอกมันป่าหอมกลิ่นไม่สิ้นคลาย

ดุจดั่งสายสวาทมิขาดกัน

 

แต่หากหอมกลิ่นไอใครคนร้อย

หอมนั้นน้อยเมื่อไหร่ใจกระสัน

หอมล้ำลึกดึกดื่นทุกคืนวัน

จนเพ้อฝันว่าหอมดมดอมปราง

 

แม้นมาลัยมันป่าแห้งซากลิ่น

หอมไม่สิ้นกลิ่นนุชสุดอ้างว้าง

พวงมาลัยจากหญิงจำทิ้งวาง

หอมไม่จางห่างเหเสน่ห์นวล

 

เมื่อหน้าแล้งผ่านพ้นฝนกระหน่ำ

เริ่มไถทำหว่านกล้าไร่นาสวน

ต้องห่างสาวชาวป่าหนุ่มนาครวญ

คงจะหวนมาหอมหากพร้อมกัน

๒๙ พฤษภาคม ๒๕๓๐ 

comments powered by Disqus
  Prayad

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน