พวงมาลัยเหลืองขาวสาวชาวป่า
มอบแด่หนุ่มบ้านนาสามิภักดิ์
ด้วยใจซื่อสัตย์จริงหญิงตระหนัก
เป็นสื่อรักฝากบอกมิยอกย้อน
ยังหอมกลิ่นมาลัยกลิ่นไอนุช
ยากจะหยุดใจคิดดั่งพิษศร
ฤทธิ์รักรุมหนุ่มนาเฝ้าอาวรณ์
แม้นยามนอนซุกแอบไว้แนบกาย
เจ้าอุตส่าห์ร้อยรวงเป็นพวงพุ่ม
เพื่อฝากหนุ่มคนรักมิหักหาย
ดอกมันป่าหอมกลิ่นไม่สิ้นคลาย
ดุจดั่งสายสวาทมิขาดกัน
แต่หากหอมกลิ่นไอใครคนร้อย
หอมนั้นน้อยเมื่อไหร่ใจกระสัน
หอมล้ำลึกดึกดื่นทุกคืนวัน
จนเพ้อฝันว่าหอมดมดอมปราง
แม้นมาลัยมันป่าแห้งซากลิ่น
หอมไม่สิ้นกลิ่นนุชสุดอ้างว้าง
พวงมาลัยจากหญิงจำทิ้งวาง
หอมไม่จางห่างเหเสน่ห์นวล
เมื่อหน้าแล้งผ่านพ้นฝนกระหน่ำ
เริ่มไถทำหว่านกล้าไร่นาสวน
ต้องห่างสาวชาวป่าหนุ่มนาครวญ
คงจะหวนมาหอมหากพร้อมกัน
๒๙ พฤษภาคม ๒๕๓๐
1358
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
