ทื้งไว้กลางป่าช้าฝันอันเงียบเหงา อย่างโศกเศร้ารอแตกดับลับสลาย แม้คืนวันเปลี่ยนไปไม่กลับกลาย เพื่อฟื้นคืนใจกายหายโศกตรม อยู่อย่างนั้นเป็นซากจากความรัก สะบั้นหักอับเฉาเศร้าขื่นขม กลางป่าช้าความเศร้าเหงาระทม ค่อยๆจมลงดินเสื่อมสิ้นไป กาลเวลาค่อย ๆ ย่อยซากรัก มิเหลือสักความฝันอันสดใส แล้วลบเลือนเป็นผงปลงสิ้นไป ทำอย่างไรไม่ฟื้นคืนชีวา ฯ
ภีม 8 ก.ค. 2544 12:01 น. - ID 1481 
971
0
0
8 กรกฎาคม 2544 14:32 น. - comment id 4737
อืม...เศร้าจัง// เพราะด้วย
9 กรกฎาคม 2544 05:06 น. - comment id 4773
เพราะครับกำลังทำใจอยู่ แหมแต่อดอ่านไม่ได้อะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
