เมื่อคืนเพ็ญ เพียงเรา นั้นเปล่าเปลี่ยว
อยู่คนเดียว ใต้เงา สะเดาขม
เย็นลมเหนือ เมื่อผ่าน ราญระบม
เคยนั่งชม จันทรา คราวันวาน
คืนนี้ไร้ ใครเคียง อยู่เคียงข้าง
สุดอ้างว้าง ในใจ เกินไขขาน
ยังหวนคิด คำนึง ถึงเหตุการณ์
แม้เลยผ่าน นานแท้ แต่ไม่เลือน
เก็บความหลัง ฝังใจ เอาไว้มั่น
หาสุขสันต์ วันนี้ มิมีเหมือน
ทุกข์ที่กัก เก็บงำ คอยย้ำเตือน
คอยบิดเบือน กลบหม่น เมื่อคนมอง