อยากเขียนกลอน อ้อนใคร ให้สงสาร
แต่ไม่หวาน กินใจ ไพเราะหู
เดินตามคำ ครรลอง ของคุณครู
พออ่านดู แปร่งแปร่ง แข็งพิกล
อาจเป็นคน อาภัพ และอับโชค
อยู่ในโลก เดียวดาย ไร้เหตุผล
แอบหนีห่าง ร้างไป ไกลผู้คน
จึงกมล ทนเปลี่ยว แสนเดียวดาย
หวังสักคน สนใจ ไมตรีมอบ
แม้มิชอบ อย่าชัง หวังมุ่งหมาย
มิถึงขั้น ร่วมเรียง เคียงคู่กาย
เพียงทักทาย ไต่ถาม ความเป็นไป
อยู่กับเหงา เราเอ๋ย แสนเคยคุ้น
ความอบอุ่น สักที จะมีไหม
เฝ้าเหลียวมอง ปองหวัง จากบางใคร
แบ่งเศษใจ ให้ด้วย ช่วยเมตตา