ลำแสงแรก สาดส่อง ดั่งทองทา ประหนึ่งว่า เวหา พลิกเปลี่ยนสี พสุธา ทั้งพฤกษา แล นที ยากจะมี ถ้อยวจี ที่เปรียบเปรย พร่ำคร่ำครวญ ให้จิต คิดวิตก อยากหยิบยก คำแถลง ให้เฉลย จริงๆแล้ว ยังฝันใฝ่ ในทรามเชย แต่ไม่กล้า จะเอื้อนเอ่ย มันออกไป จึงพาลลม พาลฟ้า ผ่านนที จากลำคลอง แห่งนี้ ที่รินไหล แสงเรืองรอง ของเช้าแรก ที่ส่องไป หวังเพียงให้ เธอได้ รับรู้มัน...