ฉันใคร่ครวญหวนถึงซึ่งแรกเริ่ม
ครั้งประเดิมชั่วโมงพบประสบขวัญ
ฟ้าสดใสหรือสลัวมัวตะวัน
อาจคิมหันต์หรือเหมันต์ฉันพอจำ
ขาดลิขิตย้ำเตือนจึงเลือนลบ
โง่บอดกลบทับอุราพาถลำ
ต้นรักผลิแต่เพิกเฉยละเลยคำ
พฤษภย้ำก็เพียงเพ่งไม่เบ่งบาน
หากสามารถคืนแก่แก้อดีต
จักเขียนขีดจำนรรจ์แห่งวันหวาน!
แต่ฉันปล่อยโอกาสพลาดแก่กาล
ไร้รอยผ่านดุจหิมะยามละลาย
มันอาจแฝงความนัยให้ฉุกคิด
ดูน้อยนิดแต่ค่างามสูงความหมาย
ได้แต่เพียงรำลึกนึกเสียดาย
มือสอดส่ายแรกสัมผัสยังมัดใจ
The first day
I wish I could remember the first day,
First hour, first moment of your meeting me,
If bright or dim the season, it might be
Summer or Winter for aught I can say.
So unrecorded did it slip away,
So blind was I to see and foresee,
So dull to mark the budding of my tree
That would not blossom yet for many a May.
If only I could recollect it, such
A day of days! I let it come and go
As traceless as a thaw of bygone snow;
It seemed to mean so little, meant so much;
If only now I could recall that touch,
First touch of hand in hand – Did one but know!
Christina G.Rossetti (1830-1894)