รอยพิรุณค้างใบในวสันต์ เหมือนจาบรรณในเราคราวสมัย เพียงหยดหยาดชำแรกก็แปลกใจ ติดตรึงในทรวงซ้อน..ซ่อนอำพราง... บนทางเก่ากลายร้างมาห่างเหิน ออกย่ำเดินเดี่ยวด้นจนรุ่งสาง เพียงหยดหยาดค้างใบในปลายทาง คืนเลือนลางจางไป..ใจชื่นเย็น... และแล้ว...แสงสุรีย์สาด.ก็ราดร้อน จำต้องซ่อนอารมณ์ในมิให้เห็น แสร้งแย้มรับแสดง..แสร้งว่าเย็น ฤทัยนเร้นให้ร้อนรุ่ม.. สุมอกทรวง เช้า..หลังพายุฝนในค่ำคืน...
ทิพย์โนราห์ พันดาว 26 มิ.ย. 2556 13:16 น. - ID 147406 
3199
4
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
