เมื่อก่อนความรู้สึกฉันคือเพื่อน คอยตักเตือนเพื่อนรักสนุกสนาน เราเป็นเพื่อนรักกันแสนยาวนาน ภาพวันวานยังจดจำตลอดมา ฉันรู้สึกมีความรักปักกลางอก เหมือนตกอยู่ในภวังค์ของเวหา ความเป็นเพื่อนที่ฉันให้เธอมา กาลเวลาสร้าความรักปักกลางใจ อยากจะถามเธอทุกครั้งเมื่อเจอหน้า ในอุรามีฉันอยู่บ้างมั้ย ที่ฉันคอยดูแลคอยห่วงใย หรือว่าเธอมีใครที่หมายปอง แต่ก็คงสุดแต่ฟ้าจะกำหนด จะอดทนดูแลคอยปกป้อง รักครั้งนี้ไม่มีสิทธิ์จะเรียกร้อง เราจึงต้องเสียน้ำตาทุกค่ำคืน แต่ก็คงเป็นฝันเมื่อยามหลับ เพราะต้องกลับความคิดพอครั้งตื่น เก็บอาการความเจ็บล้มทั้งยืน ไม่อาจฝืนชะตาของฟ้าดิน คอยแอบเตือนหัวใจทุกๆครั้ง ว่าจงอย่าพลาดพลั้งคิดผิดศิล อาจจะต้องขาดใจสิ้นชีวิน ชั่วฟ้าดินจะไม่สิ้นคำรักเธอ....