เงียบเสงี่ยม เจียมตน เป็นคนเหงา
หาใครเขา สนใจ ร่วมไขขาน
ปลีกตัวห่าง ร้างคน อยู่จนนาน
คิดถึงการณ์ ก่อนเก่า แล้วเศร้าจัง
อยากจะลืม เรื่องราว ที่เราพบ
แต่ยากลบ ความจริง ส่ิ่งหนหลัง
มิเอื้อนเอ่ย เผยเล่า ใครเขาฟัง
เป็นเหมือนดั่ง แผลเก่า ของเงาใจ
ทนปวดเจ็บ เก็บกด รันทดแท้
หวังเลียแผล เยียวยา รักษาให้
เวลากาล ผ่านผัน คงวันใด
รอฤทัย สร่่างซา หรือชาชิน
หวังมิตรใหม่ ไมตรี จะมีมอบ
รอคำตอบ ใครเล่า เขาถวิล
มิต้องซับ น้ำตา ที่บ่าริน
อยากได้ยิน ถามบ้าง เป็นอย่างไร
อยากทุเลา เบาปวด ความรวดร้าว
เพื่อย่างก้าว หลุดพ้น ความหม่นไหม้
แอบมุ่งหวัง ตั้งจิต คิดการไกล
ส่วนลึกใน ใจหวั่น แสนพรั่นพรึง
มรสุม คุ้มคลั่ง เมื่อครั้งก่อน
มันตามหลอน ขุดค้น จากก้นบึ้ง
แต่หมายว่า ฝ่าฟัน จะดันดึง
สักครั้งหนึ่ง ขอสุข ซุกหัวนอน
คนกรุงศรี 28 พ.ค. 2556 21:47 น. - ID 147224 
3669
2
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
