เพรียกหา

คนกรุงศรี


     เปิดกระดาน อ่านกลอน ตอนที่เหงา           คิดถึงเขา คนหนึ่ง ซึ่งห่วงหา

    ดูหายห่าง ร้างไป เสียไกลตา                  มิรู้ว่า เป็นสุข มีทุกข์ใด

   เคยต่อกลอน งอนเง้า ด้วยเราสอง            ตามทำนอง ของกานท์ ร่วมขานไข

   เป็นสีสัน วรรณกวี ที่อำไพ                    วันนี้ไย หายห่าง ทิ้งร้างเลย

    ให้สุขี สุขี เถอะที่รัก                            เราช้ำหนัก เท่าไร ไม่เฉลย      ยอมหนาวเหน็บ เจ็บปวด เมื่อชวดเชย       แสร้งเฉยเมย แม้ช้ำ น้ำตาริน

    เพราะตัวใกล้ ใจห่าง ต่างทิฐิ                   ตั้งสติ สังเกต เหตุทั้งสิ้น

   แม้เว้าวอน งอนง้อ ขอชีวิน                    ขอเคียงดิน เขายัง เหมือนชังเรา

   ไร้อักษร กลอนกานท์ หมดงานศิลป์           อยากยลยิน ยังปอง แต่ต้องเศร้า

    เปิดหน้าจอ รองาน มานานเนา              อยากบอกเขา รู้ไหม ว่าใครคอย

    แค่ร่วมงาน สานฝัน วรรณศิลป์               แต่ในจินต์ สับสน ปนเศร้าสร้อย

   ใจวอกแว่ก วุ่นวาย ให้เลื่อนลอย               แอบนึกน้อย ใจตน...อยู่คนเดียว

คนกรุงศรี

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน