คำคน

ลูกหว้า

เวลาเกือบเที่ยงคืนยังตื่นอยู่
	เป็นอะไรไม่รู้อยากร้องไห้
	สมองปวดรวดร้าวระนาวใน
	เจ็บหัวใจลึกลึกรู้สึกเป็น
	
	หลายเรื่องราวเวียนวนสับสนคิด
	เกินจะปิดตาได้ไม่รู้เห็น
	ความคิดแตกแยกข้อต่อประเด็น
	แสนลำเค็ญอารมณ์ที่ขมกลืน
	
	อยากทำโน่นทำนี่ที่ใจรัก
	ก็ให้หนักหัวใจเพราะใครอื่น
	เดี๋ยวอย่างโน้นโอนย้ายหลายหลักยืน
	สร้างขมขื่นบีบรัดอัดอั้นทรวง
	
	ร่างกายล้าตาแข็งดูแย้งขัด
	หากกำจัดเรื่องซะคงจะง่วง
	แต่มิอาจข่มฝังเรื่องทั้งปวง
	จึงเป็นช่วงเวลาที่บ้าบอ
	
	เปลือกตารื้นชื้นแฉะหยดแหมะไหล
	น้ำตาใสหลั่งรินดวงจินต์ฝ่อ
	เรี่ยวแรงคล้ายหายหมดเกิดทดท้อ
	ว้าเหว่หนอตัวเราเพียงเงาตน
	
	เวลาเลยเที่ยงคืนยังตื่นอยู่
	ลมพัดกรูหนาวในใจหมองหม่น
	อีกกี่ครั้งเจ็บช้ำเพราะคำคน
	อีกกี่หนจึงจำ..คำหลอกลวง
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน