บ่ได้ฮักเพราะเจ้างาม

เชษฐภัทร วิสัยจร

Cien sonetos de amor ของ Pablo Neruda บทที่ 17

No te amo como si fueras rosa de sal, topacio o 
flecha de claveles que propagan el fuego: 
te amo como se aman ciertas cosas oscuras, 
secretamente, entre la sombra y el alma.


บ่ได้ฮักเพราะเจ้า...............งามขำ
ดั่งกุหลาบตามติดจำ.............จิตอ้าง
หรือเปรียบบุษราคัม.............สูงค่า
หรือเปรียบศรเพิ้นสร้าง............ส่งด้วยอัคคี


ที่ฮักย้อนฮักด้วย.....................ใจฮัก
แม้อยู่เงามืดคัก....................ขนาดสู้
ลี้หลบอยู่ให้ตระหนัก..............ในระหว่าง
แบ่งฮ่มวิญญาณฮู้...............แห่งห้วงหฤทัย



Te amo como la planta que no florece y lleva 
dentro de sí, escondida, la luz de aquellas flores, 
y gracias a tu amor vive oscuro en mi cuerpo 
el apretado aroma que ascendió de la tierra. 


ใจฮักเจ้าย้อนว่า.......................เจ้างาม
ดุจกกไม้แม้ยาม...............ยากไร้
แม้นบ่ออกดอกตาม.............ยังส่ง 
แสงพฤกษาแฝงให้................ฮุ่งเจ้าของเอง


เลบงฮักค่อยเสกสร้าง...........สั่งสม
ลี้หลบในกายชม-...............ชื่นข้อย
ดังกลิ่นดอกไม้ดม............ดูเบิ่ง
แผ่ซ่านผ่านพื้นคล้อย...........เคลื่อนให้หอมหวน



Te amo sin saber cómo, ni cuándo, ni de dónde, 
te amo directamente sin problemas ni orgullo: 
así te amo porque no sé amar de otra manera, 
sino así de este modo en que no soy ni eres, 


ทวนถามว่าฮักได้..............จังใด๋
ฮักแต่เมื่อเหิงใจ................งึดแก้
ว่าความฮักแต่ไส..............มาสั่ง ใจเนอ
ฮักบ่ อ่ง ตรงแท้................ถูกแจ้งใจจริง


ยิ่งคึดแฮงบ่ฮู้...................สิฮัก
แนวอื่นใดได้คัก..............ส่ำนี้
แนวอื่นแปลกย่อมหนัก.........ในเอิก เฮานอ
ย่อมบ่แม่นเฮาชี้..............ชัดอ้างออกมา


Tan cerca que tu mano sobre mi pecho es mía, 
Tan cerca que se cierran tus ojos con mi sueño.


ใกล้ฝ่ามือเจ้าอ้อน.........เอิกกัน
เป็นฝ่ามือข้อยปัน..............ฮักได้
ใกล้ตาส่งข้อยฝัน...........หวานส่ง 
ฮักย่อมฝากฝังไว้..........ว่าเว้าก่อนนอน