ค่ำคืนนี้มีเพียงความคิดถึง ความคะนึงของฉันดั้นไปหา ฝากกับแสงดาวส่องท้องนภา ให้รู้ว่าใจเชื่อมมิเสื่อมคลาย ฉันอยู่ข้างหางตาถ้าเธอเห็น มิเคยเร้นซ่อนร่างไปห่างหาย แค่ลองเหลือบหางตาลงมาชาย เธอจะพบความหมายในสายตา จะเผยความในใจอย่างไรหนอ เผยจนท้อเธอยังดูมิรู้ว่า ฉันเฝ้าปลูกมาลีชื่นชีวา รอเธอมาคอยรับมันกับมือ โอ้แต่เมื่อแก้วใจมองไม่เห็น คิดว่าเป็นธรรมดาประสาซื่อ ได้แต่วาดหวังละไมใต้ตาปรือ ว่าเราถือมือมั่นเคียงกันไป ............................................. กลอนนี้แต่งให้เพื่อน แบบว่าเพื่อนผมแอบชอบคนคนหนึ่ง แล้วคนที่ถูกชอบกลับไม่รู้ตัวซะงั้น ทั้งที่เพื่อนผมก็บอกไปแล้ว เค้าคนนั้นยังคิดว่าพูดเล่นอีก เอากะเค้าสิ
22 ธันวาคม 2555 07:19 น. - comment id 1252807
เพื่อนคนนั้น คงไม่ใช่ผม ใช่ไหมครับ?
23 ธันวาคม 2555 10:50 น. - comment id 1252825
พรหมลิขิต ขีดให้ ไว้เท่านี้ แม้บุญมี แต่กรรมบัง ดั่งที่เห็น วาสนา ก็น้อย พลอยรำเค็ญ มิใช่เป็นคู่สร้าง แต่ปางบรร สงสัยใช่พี่พร้อมจริงจริง ไม่มีใครสนใจร๊อก
24 ธันวาคม 2555 22:22 น. - comment id 1252854
น่าเห็นใจคุณบุญพร้อม จริงๆค่ะ
26 ธันวาคม 2555 06:33 น. - comment id 1252880
ความในใจในอกสะทกช้ำ อยากเผยคำความนัยให้เธอรู้ จนสุดท้ายยังไม่ ใจหยุดอยู่ ไม่อยากรู้ กลัวเธอตอบ ..ไม่ชอบใจ ! เก็บมันไว้ต่อไป นะใจเอ๋ย...