แม้มิอาจคาดเดาหรือเข้าใจ ชีวิตเป็นเช่นไรในวันหน้า ทุกสรรพสิ่งใต้กฎกาลเวลา ด้วยความเขื่อศรัทธาจะฝ่าไป ผืนแผ่นฟ้าเพชรพร่างพราวราตรี กำมะหยี่ห่มนอนยามอ่อนไหว ห้วงอารมณ์สมสุขหรือทุกข์ใจ อาจเพียงฝันยามหลับใหลในนิทรา เสียงหัวใจไหวเต้นจนเล้นลับ ยามโลกปรับเปลี่ยนไปในแสงจ้า โปรดปลุกฉันให้ตื่นคืนกลับมา เมื่อสิ้นแสงทิวาท่ามราตรี โปรดอย่าหยุดรักฉันแม้วันใด ความทุกข์ท้นท่วมใจไม่อาจหนี ฉันจะอยู่อย่างไรเล่าคนดี หากหัวใจดวงนี้นั้นสิ้นไป ฉันจะรักให้นานกว่ากาลเวลา วันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะมาไหม ฉันขอยืนยันด้วยลมหายใจ แม้ต้องตายจากไกลจะกลับมา
กวีปกรณ์ 18 พ.ย. 2555 21:47 น. - ID 146153 
1485
2
0
19 พฤศจิกายน 2555 00:00 น. - comment id 1251178
ความรัก..คือสิ่งสวยงาม
19 พฤศจิกายน 2555 11:59 น. - comment id 1251208
มีบุญมาฝากลูกกรณ์ด้วยค่ะ จากงานถวายพระกฐินพระราชทานค่ะ
19 พฤศจิกายน 2555 19:21 น. - comment id 1251264
ถ้าหากตาย จากไป ให้สิ้นรัก มิต้องจัก กลับมา หาดอกน้อง ไปที่ชอบ ชอบที่ใหน ตามใจปอง แต่ขอร้อง อย่ากลับมา หลังจากตาย ....กลัว ๆๆ..
21 พฤศจิกายน 2555 15:31 น. - comment id 1251370
แบบชั่วฟ้าดินสลายเลยป่ะ
21 พฤศจิกายน 2555 20:00 น. - comment id 1251389
ขอบคุณทุกเม้นท์ โดยเฉพาะคุณแม่อนงค์นางด้วยครับ ขออนุโทนา สาธุ (three times)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
