เมื่อวสันต์ สิ้นแล้ว กอแก้วเฉา เพราะสองเรา เง้างอน และอ่อนไหว เหตุเพียงน้อย ด้อยนิด ถึงผิดใจ ปรับคลื่นใหม่ ให้รับ กับตรงกัน เลิกฝันร้าย หายเคือง เรื่องเก่าก่อน มิคิดย้อน ตอนจิต ที่ผิดผัน ประสานมือ ถือไว้ ให้สัมพันธ์ มาสร้างสรรค์ กอแก้ว ให้แวววาว ตัดกิ่งก้าน แก่เก่า ที่เฉาออก กวาดกลีบดอก โคนต้น ที่หล่นขาว ปรับดินใหม่ ให้ร่วน พรวนอีกคราว พอพ้นหนาว พราวฝน ดูผลงาน สิ้นเสียงครวญ หวนไห้ จากใจหวั่น เพียรจำนรรจ์ กลั่นคำ ที่ฉ่ำหวาน ยิ้มมุมปาก จากเขา เราเบิกบาน คำไขขาน คิดถึง ตราตรึงใจ รอดอกแก้ว กว่าบาน คงนานหนอ มาร่วมก่อ กอรัก สักต้นไหม เก็บมะลิ ร้อยรวม ร่วมสายใย กุหลาบให้ ใส่ห้อย ร้อยที่ปลาย นั่งเหม่อฝัน มั่นใจ หรือไม่หนอ จึงวอนขอ เทวา ว่ามุ่งหมาย อยากได้ยิน ดินย้ำ คำภิปราย ว่าจะคลาย เกลียดชัง ...ยังศรัทธา
คนกรุงศรี 14 พ.ย. 2555 23:05 น. - ID 146132 
1279
1
0
16 พฤศจิกายน 2555 05:49 น. - comment id 1251040
16 พฤศจิกายน 2555 13:22 น. - comment id 1251084
^^__^^ ได้ยินคนแถวนี้พูดว่า คนจะเรียกศรัทธาได้เพียงหนึ่งครั้งค่ะ ขอให้โอกาสนั้นเป็นของคุณนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
