คงสุดไขว่ เกินคว้า ตามล่าฝัน เส้นทางนั้น มิบรรจบ พบกันแน่ เพราะไกลตา กว่าจ้อง สองตาแล เป็นเพียงแค่ เส้นขนาน อีกนานเนา เคยเพ้อพร่ำ ร่ำหา ฟ้าดินช่วย ขออำนวย อวยพร ออดอ้อนเขา ใช่ไร้บุญ กรรมยัง ปิดบังเงา หนอตัวเรา ท้อทด หมดแรงใจ คงชาตินี้ มีบุญ หนุนเพียงนิด จึงหมดสิทธ์ คิดการ มิหาญใฝ่ เส้นทางฝัน นั้นเล่า แสนยาวไกล เรียกร้องใคร ไหนหนอ พอพึ่งพา ไร้สำเนียง เสียงใจ ร่ำไห้หวน เก็บรัญจวน ซ่อนไว้ ไม่ออกหน้า เหมือนปลงปลง ปลงเช่น เคยเป็นมา ในอุรา ทุกข์รวม จนท่วมมาน หลังพิงฝา ตาหลับ คุยกับหม่น ต้องอดทน นะข้า จงกล้าหาญ มาซึมซับ รับรส บทร้าวราญ ประสบการณ์ ซ้ำซาก มีมากมาย มิแตกต่าง ห่างเช่น เป็นดินฟ้า ศักดินา ค่าเทียบ ก็เปรียบหมาย เพียงอาภัพ อับผู้ คู่เคียงกาย ทนเดียวดาย เช่นเก่า ที่เราเคย คนกรุงศรี ฯ กลุ่มวรรณกวีศรีอยุธยา
คนกรุงศรี 7 พ.ย. 2555 22:51 น. - ID 146084 
1357
2
0
8 พฤศจิกายน 2555 00:00 น. - comment id 1250510
ยอม
http://www.facebook.com/Cryinginmyroom
8 พฤศจิกายน 2555 06:45 น. - comment id 1250514
8 พฤศจิกายน 2555 14:21 น. - comment id 1250539
ยอมแพ้ด้วยคนนะคะ
8 พฤศจิกายน 2555 21:29 น. - comment id 1250565
คุณเพียงพลิ้ว... คนพ่ายแพ้ย่อมรู้ใจกันนะ มาเป็นเพื่อนกันนะ ...คนพ่ายแพ้
8 พฤศจิกายน 2555 22:04 น. - comment id 1250581
ดราม่ากันไป...
9 พฤศจิกายน 2555 07:25 น. - comment id 1250594
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
