หัวใจคน ขื่นขม นั่งก้มหน้า ฝากดินฟ้า หาใคร ไหนสงสาร สักเสี้ยวเศษ เมตตา หาผลทาน รักษามาน ไหม้หม่น ของคนตรม พบผิดผิด ผิดหวัง บ่อยครั้งนัก เอ่ยเรื่องรัก แล้วใจ ให้ขื่นขม วาสนา ค่าด้อย น้อยคนชม ความภิรมย์ สุขสันต์ นั้นมิเคย เพียรฝากใจ ไหว้วาน รอขานไข เขาก็ไม่ ไยดี ที่เฉลย ยังเพิ่มคำ ช้ำให้ ไม่เสบย นะเราเอ๋ย อาภัพ กว่าอับจน ถามใจหนอ ท้อไหม หรือไร้หวัง ตอบว่ายัง ยิ้มรับ กับเหตุผล เฝ้าหวังหวัง หวังไว้ ใครสักคน อยากเยี่ยมยล เยียวยา รักษาใจ แม้มิหมาย คล้ายฟ้า มากลั่นแกล้ง หรือกฎแห่ง ปางบรรพ จัดสรรให้ จึงผิดหวัง นั่งช้ำ อยู่รำไป ทำกระไร เล่าถึง จึงปรานี เพราะฝากฟ้า ฝากดิน ทั้งสิ้นแล้ว ยังไร้แวว แผ้วถาง ทางทุกที่ เถอะคงขอ รอรอ ขออีกที หวังว่าดิน ยังมี ธุลีใจ
คนกรุงศรี 2 พ.ย. 2555 22:31 น. - ID 146054 
1411
0
0
3 พฤศจิกายน 2555 09:01 น. - comment id 1250268
3 พฤศจิกายน 2555 14:20 น. - comment id 1250274
แวะมาต่อกลอน ด้วย ความคิดถึงและความเคารพนะคะ ตอนนี้ปากกาและคารม มันด้าน แข็งๆๆ ไม่ลื่นค่ะ ห่างเหินไปนาน ฉันทลักษณ์ก็ลืมไปหมดแระ ค่ะ ยืน ก้มหน้าขื่นขมระทมทุกข์ นั่ง เจ่าจุกขลุกขลักแสนหนักจิต นอน ตาโพลงก่ายหน้าผากยากหยุดคิด เดิน พินิจคิดตรองตรึกนึกถึงเธอ คลาน คลุกฝุ่นรอเมตตานิจจาเจ้า คุกเข่า เฝ้าเว้าวอนขอรอเสมอ วิ่ง ไล่ตามความฝันขั้นละเมอ ตื่น ยังเผลอเพ้อร่ำพร่ำพรรณนา เกิดมารักคนผิดผิดสิทธิ์มีไหม สาแก่ใจ ไห้ถวิลสิ้นวาสนา เจ็บแสนเจ็บทุกท่าทีทุกกริยา ปล่อยชีวามีค่าเพียงเยี่ยง ธุลี
3 พฤศจิกายน 2555 22:45 น. - comment id 1250296
ดีใจและขอบคุณที่ยังระลึกถึง หายไปนานคารมกลอนยังใช้ได้ไม่น้อยลงเลยนี่ งานเยอะงานหนัก ดูแลตัวเองด้วยนะ...ถ้าไม่มีใครดูแล คิดถึงเช่นกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
