เสียงหัวใจ ใครหนึ่ง ซึ่งห่วงหา เฝ้าตั้งตา รอคอย จนหงอยเหงา มีความลับ คับใน ฤทัยเรา อยากบอกเขา ให้รู้ ดูอีกครา คำคิดถึง ฝากไป นั้นไร้ผล มิเยี่ยมยล เขายัง เฝ้ากังขา มิรู้ใจ ไยจึง ถึงเย็นชา จำนรรจา บอกแจ้ง แห่งความนัย มากล่าวบอก หลอกให้ ใจผวา ฝากดินฟ้า สักนิด สะกิดไหม หรือแสร้งเมิน มิหมาย สืบสายใย ลองถามใจ ไหวหวั่น หรือมั่นคง เขาเลิกรอ ท้อใน จนไห้หวน แอบรัญจวน ขาดวิ่น สิ้นประสงค์ แล้วใครหนอ นั้นหรือ เขาซื่อตรง สักนิดจง ไตร่ตรอง มองอีกที เสียงหัวใจ ไหว้วอน ออดอ้อนหา สักครั้งมา ปลอบกมล คนเหงานี่ เราร้าวรอน งอนง้อ ขอคืนดี ฟ้าดินมี บ้างไหม เห็นใจเรา
คนกรุงศรี 31 ต.ค. 2555 23:14 น. - ID 146038 
1311
2
0
1 พฤศจิกายน 2555 08:54 น. - comment id 1250155
เข้ามาเยือน ..จากเพื่อนคนหนึ่ง ซาบซึ้งในงานที่สรรค์สร้าง คารวะ ณ ตรงนี้ไม่มีวาง ขอร่วมทาง สร้างฝันนิรันดร์ไป จริงใจไมตรีมิมีคลาย...
1 พฤศจิกายน 2555 12:58 น. - comment id 1250189
ง้อไปก็เท่าถ้าเค๊าไม่มีใจให้เรามันน่าเศร้านะ กับรักแท้นะ
1 พฤศจิกายน 2555 13:58 น. - comment id 1250191
1 พฤศจิกายน 2555 14:47 น. - comment id 1250204
ซึ้ง ๆ โรแมนติก
9 พฤศจิกายน 2555 16:04 น. - comment id 1250630
แว่วแว่วเสียงหัวใจใครสะอื้น ต้องขมขื่นรอคอยอย่างหงอยเหงา อ้างดินฟ้าให้เห็นเป็นเลาเลา ดุจความเศร้าเคล้าคลุกมันรุกราน ยังคงหวนทวนคนึงถึงวันเก่า ครั้งที่เราเชยชื่นระรื่นหวาน เป็นความรักความหลังครั้งวันวาน ดอกแก้วบานเบ่งในหัวใจเรา วันนี้แก้วร่วงโรยแล้วโปรยหล่น หัวใจคนหม่นหมองต้องอับเฉา สักนิดคนปลอบใจไม่เห็นเงา จึงโศกเศร้ารอคอยอย่างน้อยใจ กลีบแก้วพราวขาวโพลนอยู่โคนต้น หัวใจคนหม่นหมองถึงร้องไห้ เพียงสายลมพรมพลิ้วแก้วปลิวไป กลีบ,ดอก,ใบ...พลัดหาย...จากสายตา เปรียบหัวใจไหววับไปกับแก้ว ไมมีแล้วไมตรีที่โหยหา จบสิ้นทั้งคำมั่นคำสัญญา แม้ศรัทธาจากใจก็ไม่มี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
