ฝากฝัน
คนกรุงศรี
ถ้าหากตาม ความฝัน ที่สรรสร้าง
เป็นจริงอย่าง ตั้งจิต มิผิดผัน
ในโลกแห่ง นิยาม ความผูกพัน
กับคำมั่น สัญญา ว่าจะครอง
สิ่งใดอื่น หมื่นแสน มิแม้นเปรียบ
ฤๅจะเทียบ ใจกาย ที่คลายหมอง
ทั้งชีวิต คิดถึง วันซึ่งปอง
คราที่สอง หัวใจ อยู่ใกล้เคียง
ด้วยหมายจ้อง จองดิน ถวิลอยู่
หากใจรู้ รับได้ มิบ่ายเบี่ยง
มิชังกัน นั้นหนอ คงพอเพียง
ใช่เรียบเรียง เพียงถ้อย ร้อยเป็นกานท์
วันเวลา พาฝัน นั้นสดใส
เสี้ยวน้ำใจ จากเขา เฝ้าสืบสาน
ให้งอกงาม ปลั่งเปล่ง รีบเร่งบาน
เหมือนมวลมาลย์ มาลี ที่วิไล
ท้ายชีวิต จิตนั้น คงสันต์สุข
คอยปลอบปลุก ดวงมาน เพียรขานไข
แม้เป็นจริง ดั่งคิด มิผิดไป
ความหม่นไหม้ ถูกกลบ เหมือนลบรอย
ถ้าหากตาม ความฝัน เราสรรสร้าง
ดำเนินอย่าง บทกานท์ ที่สานถ้อย
เป็นจริงดั่ง หวังเรา ที่เฝ้าคอย
ขอร่วมร้อย มาลัยรัก ...ไว้สักครา
คนกรุงศรี ฯ