พายุพัด พสุธา เวหาสนั่น ปลายวสันต์ ต้นเหมันต์ ช่างหวั่นไหว ระทึกคลืน คลั่งคล้าย จะขาดใจ พลันร่ำไห้ ด้วยความหวาด ซึ่งขลาดเกรง ฟ้าคำราม ราวว่า จะเคลื่อนโลก เอาความโศก โศกา มาข่มเหง เอาสายฝน ที่หล่นหยาด เร่งบรรเลง ให้วิเวกเหวก วังเวง ไปพร้อมกัน หวังร่ำร้อง ฝากฟ้า และฝากฝน ฝากบอกใคร ใครอีกคน ที่ลืมฉัน ว่าความเหงา เศร้าโศก ในคืนวัน ฝนไม่ได้เจือจางมัน และฟ้าไม่เคยปล่อยฉัน ละทิ้งมัน ได้....เลยสักที!!!!
อาบูไซยาบ 27 ก.ย. 2555 01:52 น. - ID 145755 
1506
2
0
27 กันยายน 2555 03:14 น. - comment id 1246748
ผมชอบสองบทแรกนะ
27 กันยายน 2555 08:02 น. - comment id 1246751
ฝนยิ่งทำให้เข้มข้นนะคะบางที
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
