สมควร!!!!
อาบูไซยาบ
ความเจ็บปวด ร้าวรวด ในทรวงลึก
ยังผนึก ย้ำเตือน ไม่เลือนหาย
จากวันคืน เลือนวันเดือน จนวันตาย
ความร้าวราน ที่เลวร้าย คอยติดตาม
ความเวิ้งว้าง ที่ยังคง ความว่างเปล่า
ความบางเบา ที่ความเศร้า เฝ้าคอยถาม
ความช้ำชอก ที่ยังหลง คงความงาม
แม้ใครห้าม ก็ไม่เชื่อ "สงสารทรวง"
เขาบอกรัก ก็หลงรัก เพราะใจรัก
เขาปล่อยปลัก ก็จมปลัก ไม่ทักท้วง
เขาบอกชอบ ก็ไม่รู้ เขาหลอกลวง
เขาแกล้งห่วง ก็คิดว่า เขาหวังดี
ด้วยความหลง งมงาย ในรูปลักษณ์
จึงเจ็บหนัก เพราะพิษรัก หมดทางหนี
จึงตรอมตรม สมอยาก เพราะอยากมี
ที่ปวดร้าว อย่างนี้ ก็ดี......สมควร!!!!