ดั่งเหมือนฝันอันสูงลอยคล้อยคล้ายเมฆ เมื่อต้องมนต์สุดวิเศษเสน่หา ลอยละลิ่วจนปลิวว่อนร่อนนภา พร่างพราวตาสุดซาบซึ้งตรึงหัวใจ ในยามนี้มีรักล้นจนมันเอ่อ ห้วงคำนึงมีแต่เธอเพ้อหวิวไหว คล้ายว่าคือมือของคนบนฟ้าไกล แนบหัวใจสองเราชิดจนติดกัน วันและเดือนที่เลื่อนผ่านแม้นนานเนา ใจสองเรานั้นเกินสุดจักหยุดฝัน ประหลาดแท้แค่นัดพบยิ่งทบวัน เหมือนกับมันไม่เคยพอหนอเวลา เคยมีใครจะได้ชมอารมณ์รัก แบบไกลพักตร์และกายห่างกันบ้างหนา ชี้ชมเดือนพอเคลื่อนผ่านประสานตา มองขึ้นฟ้าพาจดจ้องแอบส่องเพ็ญ ก็สุดชื่นในห้วงฟ้านภาผ่อง เหมือนมีร่องรุ้งสะพานเคลื่อนผ่านเห็น ทอดข้ามฟ้าผ่านดาวน้อยนับร้อยเป็น สะพานรักอันเยือกเย็นในราตรี สุขแสนสุขแสนคิดถึงตรึงความรัก ภาพแห่งพักตร์ประจักษ์รู้ตาคู่นี้ ความงดงามยามนิ่งฝันเงียบงันมี หนึ่งวลี ได้ปรากฏความงดงาม คือคำหนึ่งซึ่งออกเสียงสำเนียงว่า รักก้องหล้า ณ ฟ้าห้วงแห่งสยาม ที่สุดฝัน นั้นบรรเจิด เลิศนิยาม ด้วยใจความที่งามนัก"รักเจ้าเอย
13 กันยายน 2555 10:13 น. - comment id 1245066
ความรักสวยงามจังนะคะ แม่น้ำอยู่สูงจังนะคะ อย่าให้ล้นตลิ่งนะคะ
13 กันยายน 2555 11:43 น. - comment id 1245097
ขอบคุณ คุณเพียงพลิ้ว ไม่ล้นตลิ่งครับ จะพยายาม
14 กันยายน 2555 09:26 น. - comment id 1245238
ประเดิมกลอน ก็เลยแวะมาเจิมค่ะ
14 กันยายน 2555 23:46 น. - comment id 1245394
ยินดีต้อนรับนักรักมาสู่บ้านกลอนนี้อีกคน
15 กันยายน 2555 21:45 น. - comment id 1245507
คุณเฌอมาลย์ คุณฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) ขอบคุณครับ
15 กันยายน 2555 23:18 น. - comment id 1245512
คุณ เฌอมาลย์ คุณ ฤกษ์(ทำไมต้องล๊อกอิน) ขอบคุณครับ