ไม่คิดข่มเขาโคขืนให้กลืนกัน

“รัก” ก็เป็นเช่นนี้แหละที่รัก 
ชอบทำความรู้จักกับ “รักใหม่” 
เพราะความเหงา มักเข้า มากล้ำกราย 
และโยกไหวใจภักดีที่มีมา 
ใช่ความผิดของใครคนใดคนหนึ่ง
 เมื่อรักซึ้งกลับกลายเป็นรักขม 
หากหมดรักบอกเถิดหนาข้ายอมตรม 
จะไม่ข่มเขาโคขืนให้กลืนกัน…จะเลิกฝันถึงวันหวานหว่างสองเรา...จะไม่เฝ้าฝันหาตุนาหงัน...จะไม่จินต์หน้าเธอนั้นบนจันทรา...จะไม่กินมาม่าครั้งสองห่อ...จะไม่แต่งหน้าหล่อรอเธอเที่ยว จะแว้นซ์มอไซด์เซี้ยวเพียงลำพัง จะนั่งรถไฟเที่ยวเพียงเดียวดาย...จะจะจะ จะจะจะ จะร้องให้...ก็แค่นั้น จริงๆ