เสียงกระซิบจากหัวใจ

เปลวเพลิง

ความอบอุ่นกรุ่นละไมอยู่ในฝัน	
คิดถึงกันข้ามฟ้าเพลาหนาว
ยามราตรีคลี่คลุมด้วยกลุ่มดาว		
ใจจักกล่าวคำหวานซ่านทรวงใน
		
คิดถึงกันบ้างไหมในคืนที่			
ฟ้าไม่มีโสมส่องอันผ่องใส
ยามลมพัดผ่านโพยมมาโลมไล้		
ย่นระยะทางไกลเข้าใกล้กัน
		
มองสายน้ำฉ่ำไฉนก็ไม่เหมือน		
ดั่งมีเพื่อนสู่สองประคองขวัญ
เคยแย้มยิ้มเสนาะคำเพ้อรำพัน		
ว่า รัก รัก รัก มั่น มิผันแปร
		
อิงไออุ่นกรุ่นหอมอ้อมฟากฟ้า		
เพียงผกาบำบวงมอบดวงแข
สบตาสองจ้องซึ้งตะลึงแล		
สะท้านแดดวงนี้ทุกทีไป
		
เพลานี้ที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิด			
เขาจะคิดถึงเหมือนตอนแต่ก่อนไหม
หว่างเส้นรุ้งคุ้งโค้งโยงเยื่อใย		
เราส่งใจไปหาทุกนาที
		
เขาคนที่อยู่ไกลรู้ไหมหนอ		
ใครส่งต่อความห่วงใยไปจากนี่
สะท้อนเลื่อมปลาบประกายสายวารี	
ในยามที่เราพรากไกลจากกัน
		
กับวงแขนกอดเชยอันเคยคุ้น		
ซบอกอุ่นวุ่นหวามดั่งความฝัน
ในรู้สึกลึกเกินเกริ่นจำนรรจ์		
แรกรักฟั่นกลมเกลียวเหนียวแนบเนา
		
โอ้พระพายพัดไปไกลลับลิบ		
ฝากกระซิบ คิดถึง ซึ้ง และเหงา
เพียงผู้หนึ่งซึ่งครองห้องใจเรา
เนิ่นนานเท่านิจนิรันดร์เท่านั้นเอง
..................................................
ด้วยความปรารถนาดี