ก้าวที่...กล้า

11 กรกฎาคม 2555 17:00 น. - comment id 1237736

ไพเราะค่ะพี่ดิน

กวีปกรณ์

11 กรกฎาคม 2555 16:47 น. - comment id 1237824

เราโหยไห้ชอกช้ำลำพังเพียง !! 

อ่านแล้วน้ำตาคลอครับ

เพียงพลิ้ว

11 กรกฎาคม 2555 16:58 น. - comment id 1237828

ดึกดาวเดือนเลื่อนดับ              
ใจนิ่งนับหนึ่งใจหาย
แลร้างคนข้างกาย  
สิ่งสุดท้ายฟายน้ำตา

แต่ละหยดที่ร่วงหล่น
คือใจคนหวาดผวา
ทุกข์รายล้อมกายา
เผชิญหน้าเพียงลำพัง

อนงค์นาง

11 กรกฎาคม 2555 17:02 น. - comment id 1238056

เมื่อสิ้นรักต่อกันในวันนี้
เพราะเธอมีคนเก่าเข้ามาหา
ของจากไปไกลลับกับน้ำตา
แม้ไร้ค่าเพียงน้อยรอยอาดูร

เศร้าจับใจนะคะคุณดิน

อนงค์นาง

11 กรกฎาคม 2555 17:06 น. - comment id 1238058

เมื่อสิ้นรักต่อกันในวันนี้
เพราะเธอมีคนเก่าเข้ามาหา
ขอจากไปไกลลับกับน้ำตา
แม้ไร้ค่าเพียงน้อยรอยอาดูร

กวีปกรณ์

11 กรกฎาคม 2555 17:40 น. - comment id 1238067

หวังรักนั้นจะสิ้นเสียจากใจ
หวังน้ำตาแห้งไปจากใจบ้าง
หวังเพลงเศร้าสะเทือนใจบางบาง
ไม่ฟูมฟายอ้างว้างอย่างวันนี้

บุญเพิ่ม

11 กรกฎาคม 2555 17:49 น. - comment id 1238070

ยอดเยี่ยจ้ะ

บุญพร้อม

11 กรกฎาคม 2555 18:33 น. - comment id 1238082

น้ำตาลหวาน

11 กรกฎาคม 2555 21:31 น. - comment id 1238091

เมื่อสิ้นรักใช่สิ้นเยื่อหากเหลือใย
เหมือนหักบัวแล้วไซร้ใจขาดวิ่น
ใจเจ็บช้ำขอบตาน้ำไหลริน
เหมือนสูญสิ้นเช่นซากหักปรักพัง

เศร้าอีกครั้งยังหวังนั่งยิ้มแย้ม....

ดวงจันทร์

11 กรกฎาคม 2555 22:27 น. - comment id 1238104

หยาดน้ำตารินรดอีกหยดแล้ว
เมื่อไหร่แก้วธรนินจะสิ้นหวัง
กับความรักที่ทำให้ใจพัง
หรือว่ารักทุกครั้งยังทุ่มเท

คอนฯ

12 กรกฎาคม 2555 09:52 น. - comment id 1238121

รอยอาดูรดวงแด
บาดแผลรักน้ำตาริน  อิอิ  หน่านะ......

สุขอย่าได้สร่าง

กรต

12 กรกฎาคม 2555 11:16 น. - comment id 1238127

ดีจร้า...คุงพี่ดิน..

ฉบโอกาส...มาแจม...

เหมือนยามร้อนนอนหน่ายตะกายหมอน
ไร้ลมผ่อนร้อนกายจนหน่ายฝัน
หน้าต่างเปิดเพริศฟ้านภาพรรณ
ทุกวี่วัน...ยลดาวกับหนาวรอ

พอลมพัดพร่างพรมอารมณ์ชื่น
ก็ลุกตื่นยืนจับ รับลมขอ
ระบายเห็นเย็นชื้นจนชื่นพอ
อุราหนอ...หลงลม ที่พรมเย็น

เมื่อลมเลียบเงียบหายสลายจิต
จึงครุ่นคิด...ลมลวง ทำถ่วงเห็น
ไยมาพัดไล่ร้อน ผ่อนลำเค็ญ
ที่แท้เป็น...ลมหน่วง แค่ลวงกัน

ลมมาพรมโลมไล้พัดไล่ร้อน
เพราะจิตอ่อน นอนเศร้า จึงเคล้าฝัน
ชโลมซ่านร่านรดเปลี่ยนบทมัน
เมื่อเงียบงัน...โทษถม เพียงลมลวง

บทของพี่ดิน งดงาม มากๆ...
แต่แจมแก้ต่าง...ให้คนในกลอนอ่ะจร้า อิอิ 

สุนทรวิทย์

12 กรกฎาคม 2555 12:00 น. - comment id 1238138

din

12 กรกฎาคม 2555 13:41 น. - comment id 1238162

น้ำตาคลอเฉยๆ แต่อย่าให้ถึงกับหยดติ๋งเน้อ

.............

ศรีสมภพ

12 กรกฎาคม 2555 13:51 น. - comment id 1238168

รอยอาดูรพูนเทวษ ..วิเศษหลาย

din

12 กรกฎาคม 2555 15:15 น. - comment id 1238181

คุณเพียงพลิ้ว
เป็นกาพย์ที่ไพเราะจ้ะ



ดาวเดือนเลื่อนลอยลับ
ไปพร้อมกับทิวาฉาย
แสงส่องก่องประกาย
แล้วสุดท้ายก็ลับเลือน

ดาวหวนทวนมาใหม่
ทอแสงใสหาใดเหมือน
รักฉันเฉกดาวเดือน
มิคล้อยเคลื่อนไปจากเธอ

din

12 กรกฎาคม 2555 15:18 น. - comment id 1238183

ขอบคุณจ้าน้องก้าว

din

12 กรกฎาคม 2555 15:21 น. - comment id 1238185

คุณอนงค์นาง

แม้ไร้ค่าเพียงน้อยรอยอาดูร
จบได้กินใจจ้ะ



จะคนเก่าคนใหม่ฉันไม่รู้
ลองตรองดูไหวหวาดและขลาดเขลา
ระทมทุกข์เป็นไข้ไม่บรรเทา
ความเงียบเหงาเป็นเพื่อนที่เหมือนเดิม

din

12 กรกฎาคม 2555 15:42 น. - comment id 1238192

คุณกร
กลอนไพเราะอีกแล้วจ้ะ



เพราะขมขื่นกลืนกล้ำร่ำแต่ทุกข์
เพราะไร้สุขสบสมภิรมย์หมาย
ฟังเพลงเศร้าเหงาอยู่มิรู้วาย 
จึงฟูมฟายอย่างนี้แหละที่รัก

din

12 กรกฎาคม 2555 15:45 น. - comment id 1238193

คุณบุญเพิ่ม
ขอบคุณจ้ะ



คุณบุญพร้อม
ขอบคุณสำหรับดอกไม้จ้า

สีเมจิก

12 กรกฎาคม 2555 17:29 น. - comment id 1238213

ความเจ็บปวดมันก็มักจะทิ้งร่องรอยเป็นรอยอาดูรไว้เสมอครับ ... ผมก็พยายาม delete ออกครับ 

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

12 กรกฎาคม 2555 21:56 น. - comment id 1238255

ยังเหลือซากมองเห็นเป็นเพียงซาก
เพราะหญิงมากกว่าชายตั้งหลายส่วน
เขาจึงเพลินดังเก็บดอกไม้ที่ในสวน
หากต้องรอกระอักกระอ่วนคิดให้ดี

หรือจะลืมเขาไปหาใหม่เอา
ทิ้งเรื่องเก่าต้องคำนึงถึงศักดิ์ศรี
คนคู่ควรนับหมื่นพันนั้นยังมี
มองทางนี้อาจพบสักหนึ่งคน

อะไรลืมได้ก็ลืมเสียบ้าง

din

13 กรกฎาคม 2555 10:47 น. - comment id 1238304

..........

หวัดดีจ้ะน้องพิม

เมื่อสิ้นรักสิ้นหวงใช่สิ้นห่วง
จึงทักท้วงทวงถามความรู้สึก
ค่าแห่งความรักนั้นมันล้ำลึก
แนบผนึกในหัวใจนานเท่านาน

.....................

เศร้าอีกครั้งยังหวังนั่งยิ้มแย้ม เหมืนกันจ้า

din

13 กรกฎาคม 2555 11:00 น. - comment id 1238308

.......

คุฯดวงจันทร์ กลอนไพเราะมากจ้า



เพียงน้ำตาหยาดหนึ่งซึ่งน้อยค่า
ทรมาด่าวดิ้นกือบสิ้นหวัง
กับทุกข์ที่ถาโถมโหมประดัง
ใจก็ยังมั่นรักและภักดี

din

13 กรกฎาคม 2555 12:49 น. - comment id 1238315

ขอบคุณที่ทักทายจ้ะคุณคอนฯ

din

13 กรกฎาคม 2555 14:30 น. - comment id 1238327

หวัดดีจ้าคุณกีร์

งานเยอะหรือจ๊ะ  หายไปนานเลย

.........................

เพียงสายลมหวีดหวิวต้องผิวเนื้อ
ดุจเติมเชื้อเพลิงผลาญจนมานหมอง
แค่ลมพลิ้วปลิวมาน้ำตานอง
จะร่ำร้องหาใครก็ไม่มี

เมื่อลมเลียบเงียบหายสลายจิต
ดวงความคิดวนไปในวิถี
หวังเห็นแสงสีทองส่องชีวี
เพื่อพรุ่งนี้สว่างใสกว่าเมื่อวาน

din

13 กรกฎาคม 2555 14:41 น. - comment id 1238328

ขอบคุณจ้าคุณสุนทรวิทย์

din

13 กรกฎาคม 2555 14:46 น. - comment id 1238329

thank you จ้าคุณศรีสมภพ

din

13 กรกฎาคม 2555 14:48 น. - comment id 1238331

คุณสีเมจิก
delete เลยหรือจ๊ะ

din

13 กรกฎาคม 2555 15:49 น. - comment id 1238339

หวัดดีจ้า คุณฤกษ์

......................

อาจเป็นซากซากหนึ่งซึ่งเดินได้
แต่มีใจเพียงหนึ่งไม่ถึงสอง
ทุกฝีเท้าก้าวย่างบนครรลอง
แม้ต้องหมองหม่นบ้างในบางที

จะให้ลืมใครลงคงมิได้
ทั้งดวงใจตระหนักในศักดิ์ศรี
ยอมให้ความหม่นหมองครองฤดี
แต่ไม่ปันใจนี้เพื่อให้ใคร...

รัถยา

14 กรกฎาคม 2555 18:15 น. - comment id 1238500

อิอิ  รอยอาดูรนี่   รอยใหม่หรือรอยเก่าครับ

สุริยันต์

15 กรกฎาคม 2555 06:13 น. - comment id 1238536

เพราะจังครับ พยายามจะกลับมาเขียนกลอนใหม่แต่นึกคำเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เป็นรอยอาดูรพูนเทวษจริงๆนะ