พลิกนิยายเล่มโปรดมาเปิดอ่าน เวลาผ่านค่อยค่อยทยอยเคลื่อน น้ำตาไหลนองหน้ามาย้ำเตือน นิยายเลื่อนลงปิดแล้วปลอบใจ เปิดหน้าต่างให้กว้างกว่าที่เคย สายลมพัดเอื้อนเอ่ยเผยหวั่นไหว พาต้นโศกโบกพัดพลิกปลิดใบ ท่วงทำนองเพลงไหนยากเทียมทัน จัดข้าวของรกเก็บเป็นระเบียบ พื้นที่ใจเหลือเพียบไว้เพาะฝัน แต่ยามนี้อย่างไรไม่รู้กัน รื้อแล้วจัดอยู่อย่างนั้นในลานจินต์ เพลงก็เปิดกล่อมใจไว้คลายเหงา ดีเจเปิดเพลงเศร้าแทบดับดิ้น เรื่องราวเก่ารื้ออ่านผ่านอนุทิน เมื่อไหร่เศร้าจะสิ้นหรือชินชา จุดเทียนหอมห้องหับกลับว้าเหว่ บนจานเปลมื้อเด็ดตอนทุ่มกว่า พยายามเติมชีวิตด้วยชีวา บ่อน้ำตาเติมหน้าเต็มหัวใจ ชีวิตควรจะสุขกันเสียบ้าง เพียงรักร้างกลับเศร้าเสียจับไข้ ธรรมดาชีวิตคิดมากทำไม ทำเป็นลืมบ้างก็ได้สะใจดี หยิบนิยายเล่มโปรดมาเปิดอ่าน ตัวอักษรเพ่นพ่านตรงนั้นนี้ เรื่องน้ำเน่าเศร้ากว่าเรื่องที่มี คั่นเอาไว้หน้าที่ทำเสียใจ
กวีปกรณ์ 30 มิ.ย. 2555 02:36 น. - ID 144886 
1273
2
0
30 มิถุนายน 2555 08:44 น. - comment id 1237121
อ่านแต่นิยายแปล พวกสืบสวน สอบสวน เช่น ของคินดะอิจิ แดน บราวน์ อย่างเงี้ย เลยหาหน้าที่เสียใจไม่เจอ
30 มิถุนายน 2555 10:28 น. - comment id 1237124
อยากทำลำไยอบแห้งจังวันนี้
30 มิถุนายน 2555 11:13 น. - comment id 1237127
อ่านบทกลอน แล้วสท้อน ถึงชีวิต ทำให้คิด มีพลัง ตั้งใจใหม่ กวีปกรณ์ ช่วยสอน อย่างตั้งใจ มิตรภาพ มีได้ ในวงกลอน.
30 มิถุนายน 2555 15:10 น. - comment id 1237140
คั่นเอาไว้ทำไมเนี่ย .. จะคั่นไว้เฉพาะเวลาอ่านค้างเท่านั้นแหละน๊า.. บทนี้เขียนดีจัง สัมผัสใจสุดๆ น่ะ :)
1 กรกฎาคม 2555 07:22 น. - comment id 1237174
เปิดบันทึกระลึกรักสุดหนักหน่วง ถ้อยคำล่วง ยังลวงหลอกบอกความหลัง ยังเก็บไว้แม้ใจช้ำย้ำรักพัง น้ำตาหลั่งทุกครั้งอ่าน แม้มันลวง !
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
