-น้ำตาฟ้ากับชีวาคน-

-Khaochi-

ฝนระรินร่วง                           น้ำตาฟ้าหลั่ง
จากห้วงขอบฟ้า                     ภวังค์ในจิต
เมฆดำคล้ำมา                       แหงนดูทุกทิศ
น้ำตาฝนริน                           เหมือนติดอารมณ์
ฟ้าหมองร้องไห้                      โลกเป็นสีเทา
หยดไผลลงผิน                       แสนเหงาใจขม
ดั่งคนหมดสิ้น                         ระทวยระทม
ชีวินตายลง                           ซานซมใจพลัน
ร้าวกายร้าวรัก                      "น้ำตาฟ้า"เอ่อ
แหลกหักเป็นผง                      ละเมอเพ้อฝัน
ค่าไม่มั่นคง                           ถึงหนึ่งใครกัน
พะวงทรวงใน                         ทุกวันได้พบ
หน้าต่างกระจก                     แต่มาตอนนี้
ฝนตกรินไหล                        มาลี้คอบหลบ
คนเศร้าเหงาใจ                    หนาวสั่นกระทบ
หมองไหม้คนเดียว                 ก็จบอยู่เดิม
หยิบกาแฟซด                     เพราะไม่มีใคร
รันทดเปล่าเปลี่ยว              มาใส่ใจเสริม
เส้นทางลดเลี้ยว                  ฝนหลั่งใจเริ่ม
โดนเดี่ยวชีวิต!                     ค่อยเพิ่มอาดูร