รัตติกาลรานร้าวเข้ามาแทรก หัวใจแตกแหลกลงพะวงหาย เป็นขี้เถ้าผุยผงคงวางวาย มืดมนกรายได้เข้าเกาะเงากุม เสียงกระซิบกริบเงียบวิ่งเฉียบผ่าน ดังไฟผลาญลานทรวงแดดวงสุม ปิดม่าน'ครืด'มืดเหงาเข้าคลอบคลุม เศร้าห่อหุ้มคลุมร่างบอบบางไป เสียงกระซิกริกร้องหม่นหมองนัก ใจแตกหักจักพังนิจจังไหม? ให้เจ็บซมขมขื่นสะอื้นไห้ ร้าวทรวงในไหม้หมองนองน้ำตา วสันต์วาดสาดเล่นกระเซ็นซู่ ร้าวอณูดูแสบปวดแปลบหนา เจ็บระบมถมโศกวิโยกมา ฝนรินลาคราใดฤทัยรวน