เหงาเหลือเกินเผชิญโลกโศกเดียวดาย รักที่หมายหายไปไหนใจไหวอ่อน หรือกฏกรรมนำรักพรากให้จากจร ให้เปียกปอนด้วยกลอนช้ำพร่ำน้ำตา อยากเขียนกลอนอักษรรักยากนักหนอ บ่อยครั้งท้อต่อหัวใจในปัญหา เมื่อความรักหักพังไปในเวลา ใจเหนื่อยล้าพาโศกเศร้าให้เหงาจริง ว่ารักแท้แก่ใครใส่ใจฉัน ถูกบีบคั้นด้วยหวั่นไหวในทุกสิ่ง โลกเหว่ว้าพาหมองหม่นคนถูกทิ้ง หวังพึ่งพิงอิงแอบอ้างว่างเปล่าดาย เพราะเหตุนี้จึงเขียนกลอนอักษรเศร้า เมื่อรักเราเขาทิ้งขว้างร้างความหมาย กลอนจึงเปื้อนเกลื่อนน้ำตามามากมาย รักแสนร้ายทำลายสุขให้ทุกข์ทน กลอนน้ำตาพาหลั่งรินไม่สิ้นสูญ ความอาดูรพูนเพิ่นเติมใจหม่น กลอนฉันเศร้าเคล้าน้ำตามาเปื้อนปน รักร่วงหล่นกลอนคนเศร้าจำเล่าความ
17 พฤษภาคม 2555 08:14 น. - comment id 1233409
เมื่อก่อนเคยเศร้าเหมือนกันค่ะแต่เดี๋ยวนี้มีเพื่อน มากมายคอยห่วงใยและให้กำลังใจดีขึ้นมากมายค่ะ
17 พฤษภาคม 2555 09:50 น. - comment id 1233415
ขอเศร้าด้วยคนครับ
16 พฤษภาคม 2555 21:23 น. - comment id 1233459
ด้วยเหตุนี้ ..... จึงเขียนกลอน เศร้า เหงา จริง
17 พฤษภาคม 2555 13:13 น. - comment id 1233988
เศร้าบ้างบางเวลาใช่ไหมคะ
18 พฤษภาคม 2555 09:54 น. - comment id 1234077
ในโลกนี้มีใครเศร้ากว่าฉัน เฝ้าจีบหญิงทั้งวันเขาเมยเฉย ตั้งสมญาหลายหลากมาเปรียบเปรย อดเป็นเขยบ้านกลอนนอนระทม เฮ้อ เศร้า