แค่คำแรกเพียงคำเดียวออกจากปาก ใจดุจหัตถ์บิดกระชากและทืบถม เสี้ยวปีติที่พบเธอกลับทุกตรม ข่มความขมที่แผ่ซ่านไปทั้งใจ ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่แลเห็น แสร้งเอ่ยทักเหมือนเคยเป็นอย่างสดใส ทั้งน้ำตาหลั่งเป็นสายอยู่ภายใน ฝืนรีบไปให้พ้นหน้า... กลัวรำคาญ...วันเกิดเหตุ วันพุธที่ 2 พฤษภาคม 2555 ที่ห้องสมุดชั้น 4
Wednesday 5.27 p.m., May 16, 2012
ศิวสิโรมณิ 1 เม.ย. 2556 02:40 น. - ID 144555 
1822
4
0
16 พฤษภาคม 2555 21:29 น. - comment id 1233386
ก็น่าสงสารนะครับ ยิ้มเข้าไว้ เหอๆๆ
16 พฤษภาคม 2555 22:13 น. - comment id 1233392
"ฉิบหาย" นี่คือ คำของเขา ยามหันมา เห็นเราใน ห้องสมุด ทั้งที่แค่ แอบชอบ ทางยังคุด แสนเจ็บปวด แบบสุดสุด เลยแต่งกลอน
16 พฤษภาคม 2555 22:15 น. - comment id 1233393
ขอบคุณมากนะค้าาาา คูณ ฤกษ์ คุณ เพชรพรรณราย
16 พฤษภาคม 2555 20:55 น. - comment id 1233457
แค่มีรักเผื่อเลือกใช่ฉิบหาย ไม่ถึงตายเขาเลือกเอาคนอื่น อีกยาวไกลชีวิตที่สดชื่น อย่าขมขื่นแค่คน...ไม่ข้นจริง ให้เป็นเรื่องขำ ขำซะ
21 พฤษภาคม 2555 08:00 น. - comment id 1234244
ฉิบหายตายห่าด่าแหลก เขาแจกอย่ารับอย่าร้อน ปลดปลงตรงใจไม่อาทร ก็สะท้อนย้อนกลับรับเต็ม.. ขว้างลูกบอลเข้ากำแพง ต้องรับแรงที่สะท้อน !
21 พฤษภาคม 2555 16:26 น. - comment id 1234292
ถังคุณ ศรีสมภพอยากขอบคุณ ด้วยใจ สุดซาบซึ้ง กับคำกลอน ดุจน้ำผึ้ง ที่แสนหวาน ชโลมชุ่ม แผลใจ แห่งวันวาน ให้ผสาน ฟื้นฟู ดีดังเดิม วันจันทร์ที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2555, 4.22 p.m.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
