ดึกดื่น คืนดาว ฉันนั่งหนาวอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปเห็นประกายดาวเริ่มจาง นี่คงใกล้จะฟ้าสางสู่อีกวัน ค่ำคืน หนาวเหน็บ ฉันแกล้งเก็บหยดน้ำตาใส่ฟ้าผืนนั้น ระบายจากใจ ผ่านสายตา ไปสู่ฟ้าที่เงียบงัน เผื่อระยะทางจะดูสั้นเมื่อมองผ่านม่านน้ำตา แต่ไม่ได้ใกล้ลงเลย ระยะทางที่ความชาเฉยพาเธอไกลไปอีกฟ้า คืนที่เธอหลับไหล ฉันจึงไม่อาจหลับตา คิดถึงคนไกล-วุ่นว้า จนไม่อาจข่มตาได้ลง
24 เมษายน 2545 14:48 น. - comment id 47315
เพราะดีครับ
24 เมษายน 2545 14:54 น. - comment id 47316
เพราะดีจ๊ะ
24 เมษายน 2545 14:59 น. - comment id 47317
อ่ะนะ (ฮุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
24 เมษายน 2545 17:08 น. - comment id 47341
เผื่อระยะทางจะดูสั้นเมื่อมองผ่านม่านน้ำตา โห..ท่อนเนี้ยสุดๆ โดนใจเข้าอย่างจัง เพราะมากเลยจ้า ท้องฟ้า
25 เมษายน 2545 02:21 น. - comment id 47440
เพราะมาก ๆ เลยจ้ะ ชอบจัง