ดวงใจกระซิบรัก

ร่อนเร่แรมทางกลางหุบเขา
เพียงเพราะหวังบอกเจ้า...เว้าคำหวาน
คำรักนี้จักเอาไว้ใต้บาดาล
ก็กลัวหนาวร้าวราน...สะท้านใจ
จักเอาไว้บนท้องฟ้านภากาศ
เกรงดวงดาวดารดาษจะหวั่นไหว
ทั้งหมอกเหมยน้ำค้างที่กลางไพร
จะพรากคำรักไป...ไม่ถึงนาง
จักฝากไว้ในวังข่วงคุ้มเจ้า
หากไม่เฝ้าก็เกรงรักจักหายห่าง
จึงเก็บไว้ในหทัยบ่วายวาง
ไม่จืดจาง คำรัก ใฝ่พักตรา
ทั้งยามหลับแลตื่นสะอื้นไห้
ด้วยคำรักล้นใจถวิลหา
ยามพี่นี้สะดุ้งฟื้นตื่นเววา
อกใจนี้ทุกเวลา....เรียกหานาง
จาก คำกระซิบรักของปู่ม่านย่าม่าน
ภาพจากผนังวิหารวัดภูมินทร์ จังหวัดน่านค่ะ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ปาณาดี 9 พ.ค. 2555 20:13 น. - ID 144473

2515

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/144473 ที่มา: ปาณาดี

comments powered by Disqus

cicada

10 พฤษภาคม 2555 08:08 น. - comment id 1232700
```
เพราะจังค่ะ...


แซมค่ะ
```

ปรัมปุราณ

10 พฤษภาคม 2555 13:41 น. - comment id 1232750

ปู่ม่านย่าม่าน ท่านมีประวัติความเป็นมาอย่างไรครับ

ผู้หญิงไร้เงา

11 พฤษภาคม 2555 11:06 น. - comment id 1232861
```
กระซิบได้ไพเราะจัง
```
เพชรพรรณราย

11 พฤษภาคม 2555 14:13 น. - comment id 1232941
```
เบา ๆ ก็เพราะดี

กระซิบเบา ๆ
```