หน้าส่วนตัว
คะนึงหา เมื่อราตรี
คืนเดือนแรม แต้มดาว บนราวฟ้า
แหวกเมฆา มาจ้อง คนหมองศรี
ใต้สะเดา เหงาใจ ในฤดี
เพราะใจที่ กังวล จนหม่นมัว
เพลงเรไร ร้องดัง ดั่งเย้ยเยาะ
เสียงหัวเราะ รัตติกาล ขับขานทั่ว
สุดปวดร้าว หนาวกมล จนเกรงกลัว
รอบรอบตัว ดูคล้าย เดียวดายจัง
บอกลมล่อง พัดหวน รบกวนด้วย
นะจงช่วย ปลอบใจ ให้ความหวัง
ถึงคนไกล แน่งน้อย จงคอยฟัง
คนหนึ่งยัง ห่วงหา แสนอาทร
เป็นห่วงจัง ยังเรา เฝ้าไต่ถาม
ทุกโมงยาม ใจเรา เฝ้าออดอ้อน
อยากฝากเดือน ฝากดาว ให้เว้าวอน
มีทุกข์ร้อน สุขใจ อย่างไรกัน
สายลมเงียบ เยียบเย็น ไม่เป็นมิตร
สักน้อยนิด แบ่งใจ ได้ไหมนั่น
หากสงสาร วานช่วย ด้วยแบ่งปัน
ฟากฟ้านั้น บอกเธอ ข้าเหม่อลอย
เหลือบแลดาว ระยิบ กระพริบแสง
ช่วยอีกแรง บอกเขา ข้าเหงาหงอย
อีกหนึ่งนั้น จันทรา ตั้งตาคอย
อย่าหนีถอย ทิ้งเรา ให้เหงาเลย
คนกรุงศรี ฯ
๒๔/๓/๒๕๕๕
คนกรุงศรี 27 มี.ค. 2555 21:35 น. - ID 144093 
1280
0
0
28 มีนาคม 2555 06:27 น. - comment id 1228505
ตอนนี้เขาคนนั้นก็คงรู้สึกเหงาเช่นกัน อรุณสวัสดิ์ครับ
28 มีนาคม 2555 07:34 น. - comment id 1228507
เราติดตามผลงาน มานานแล้ว ไม่เปลี่ยนแนวเลยนะ เรื่องจ๊ะจ๋า ถึงยังไงก็ยังชอบ เลยตอบมา อ่านทุกคราที่คุณเขียนเพียรติดตาม
28 มีนาคม 2555 15:19 น. - comment id 1228544
เพราะว่าไฟ ไม่มอด จึงออดอ้อน เฝ้าอาทร ห่วงใย ใครใครเขา ยิ่งสาวสวย ยิ่งถาม ตามดังเงา อิจฉาเรา หรือนี่ ..พี่บุญพร้อม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
