ต่อกลอนไปมา จาก กลอน ทะเลใจ ของคุณ din รู้จัดแจ้งแจ่มชัดถนัดแจ้ง แล้วสิ้นแรงสิ้นไร้สิ้นไฟฝัน แค่เศษแสงวิบๆยังริบกัน ทิ้งให้ฉันมืดหม่นอยู่คนเดียว แลมองไปข้างหน้าน้ำตาหลั่ง มองข้างหลังก็หมดไร้ใครแลเหลียว ยามเส้นใยสายสวาทมาขาดเกลียว ใจเปล่าเปลี่ยวก็หมดไร้ใครดูแล ยิ่งตอกย้ำกระหน่ำย้อนสอนใจตน ที่ทุกข์ทนหม่นไหม้ไร้ทางแก้ ก็เพราะมัวแต่อิดเอื้อนเหมือนเชือนแช จึงหมดแม้คนสงสาร เขาผ่านไป เคยสงสาร ..นานเกินไปไม่สงสาร คงรำคาญเรามากไม่อยากใกล้ สิ้นน้ำจิตเหมือนเผาหลอกยอกหทัย สิ้นน้ำใจครั้งนี้หรือ ..คือเผาจริง
24 กุมภาพันธ์ 2555 16:25 น. - comment id 1226155
........... สิ่งที่อยู่ภายในดวงใจนี้ จะยังมีใครซึ้งถึงความหมาย มันหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวกาย ทิ้งไว้เพียงเปล่าดายในสายลม ยังคงมีหัวใจอาลัยอยู่ เธอจะรู้บ้างไหมใครขื่นขม? เพียงแค่รอยแปร่งปร่าแห่งอารมณ์ ยังระบมซมเศร้าอยู่เท่านาน หยาดน้ำตาไหลพร่างอย่างมิหยุด เกินยื้อยุดอาวรณ์ความอ่อนหวาน สิ่งที่เหลือคือฝันเมื่อวันวาน เป็นตำนานให้เขาเล่าขานกัน จำทนอยู่ต่อไปอย่างไร้รัก จำต้องหักอาลัยไปจากขวัญ เมื่อเยื่อใยไม่เหลือเพื่อผูกพัน ค่าของมันเหือดหายสลายเลือน เหมือนชีพแยกแตกลงเป็นผงป่น หัวใจคนแพ้พ่ายคล้ายถูกเฉือน มันเจ็บปวดรวดร้าวถึงดาวเดือน สั่นสะเทือน...ถึงภพโน้น...ที่โพ้นไกล เราจากกันด้วยดีนะที่รัก โปรดตระหนักความจริงสิ่งที่ไข เมื่อเราต่างจางจืดชืดน้ำใจ ทำอย่างไร...ก็ไม่เป็น...เหมือนเช่นเดิม .................