หลงลำพองมองตัว ว่าเก่งกาจ ไปบังอาจเล่นกับไฟในเกมส์รัก ปล่อยสัมพันธ์งอกเงยเลยประจักษ์ ว่าสุดหักห้ามใจถอยยอมปล่อยทิ้ง เคยลำพอง มองตัวเองเจ๋งใช้ได้ คอนโทรลได้ ถึงเวลาข้าก็ชิ่ง เคยผยองใจกลับพ่ายหมดลายสิงห์ รู้ค่าจริง เมื่อทุกสิ่งสายเกินควร ถึงเวลาเจ้ามาลาร้างไกล อกข้างในแสนวิโยคโศกกำสรวล ล้วนแต่เหตุเกืดจากตนผลทั้งมวล เฝ้าคร่ำครวญชวนสมเพชเวทนา ซึ้งแล้วเจ้า เฝ้าคิดหาล้าจิตป่วน อยากคืนหวนสิทธิ์ดั่งเช่นที่เป็นมา ไกลเกินฝันย้อนวารีคืนเวลา คงต้องหาปาฏิหารย์บันดาลคืน .
20 มกราคม 2555 08:59 น. - comment id 1221379
เยี่ยมชมผลงาน นะคับ
20 มกราคม 2555 09:16 น. - comment id 1221387
สวัสดีค่ะ....ขอแจมด้วยค่ะ.. ไร้ปาฏิหารย์ใดในโลกหล้า ดลเธอมาหาฉันนั้นอย่าฝืน ต้องอกหักรักพังครั้งวานซืน ใจของเธอเป็นอื่น..ยากคืนมา เมื่อสายน้ำนั้นไหลไม่คืนย้อน ถึงวิงวอนแทบตายสิ้นไร้ค่า ใจจึงแตกเป็นเสี้ยวเกินเยียวยา หมดปัญญารั้งเขา...เรายอมแพ้
20 มกราคม 2555 22:28 น. - comment id 1221481
เพชรหลุดมือ..
21 มกราคม 2555 13:57 น. - comment id 1221519
อย่าปล่อยให้สิ่งดีๆ ในชีวิต หลุดมือไป
25 มกราคม 2555 16:00 น. - comment id 1221967
สายเกินแก่ แล้วนะ จะบอกให้ ไม่คิดหวน กลับไป ให้ห่วงหา พอกันที เถอะนะ ขอละลา ไม่ให้มี สักครา ปาฏิหารย์ ไม่ได้ใจดำหรอกจ๊ะ แค่อ้อเล่นน๊า อิอิ