ในคืนที่หัวใจไม่ยอมหลับ เฝ้าสดับรับสำเนียง นับเสียงฝน แทนความเศร้าเท่าความโศกวิโยคปน กี่ครั้งหนจะค้นหา จนกว่าเจอ นับเม็ดฝนแสนล้านเม็ด ไม่เข็ดนับ ด้วยใจยอมพร้อมรับ นับเสมอ นับความเศร้าอย่างเหงาหม่นปนละเมอ เธอหนอเธอ จะรู้ไหมว่าใครคอย ยังคอยเฝ้ายิ่งเหงาฟังยังเฟือนฟั่น สักกี่วัน ก็ยังเฝ้าแต่เศร้าสร้อย ปาดน้ำตานับเม็ดฝนที่หล่นปรอย คงต้องปล่อยให้ใจปวดรวดร้าวไป จนฝนหมาดขาดฟ้าไป ใจเกือบขาด แม้ฟ้าหมาดเม็ดฝน แต่คนไม่ ฝนเศร้ายังตกหล่นบนลานใจ จะนับไว้ กี่แสนล้านปานอนันต์ ความเจ็บเจ็บมากไปไม่คล้ายจริง มันสู่สิงหลอกใจคล้ายๆฝัน นับความเจ็บเก็บความท้อก็พอกัน เกินจะกั้น ฝน-ฟ้า น้ำตา-ใจ
16 มกราคม 2555 13:39 น. - comment id 1220581
........... และเมื่อน้ำตาใจได้รินหยาด ทุกข์ก็สาดดวงกมลเกินทนไหว เพียงฝนหมาดขาดฟ้านภาลัย หยาดน้ำใสจากตาก็บ่าแทน ...................
14 มกราคม 2555 15:15 น. - comment id 1220878
เกินจะกั้นฝนฟ้าน้ำตาใจ ยามที่ใครจากไกลไม่ห่วงหา ยามมองฝนหล่นแล้วมิแคล้วตา มีหยดน้ำไหลมาซะทุกที ฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้ (คิดถึงเพลงนี้จัง)
17 มกราคม 2555 15:17 น. - comment id 1221123
บ่ได้เศร้าดอกหนาเธอลาลับ บ่ได้โศกสำทับถึงกับไห้ ที่เห็นนองสองแก้มแต้มน้ำใส อย่าใส่ใจแค่หมอกควันนั้นเข้าตา... ฮือๆๆๆ