มีดวงตาเก็บภาพเธอไว้เพ้อฝัน สองหูนั้นฟังถ้อยคำอันฉ่ำหวาน หอมกรุ่นความรักซึ้ง ตรึ่งใจนาน มีดวงใจไว้สืบสาน สร้างไมตรี แต่คำรัก ซึ้งกว่า คำว่ารัก ปากจึงหนัก มิอาจเอ่ย เป็นสักขี สื่อแววตาเว้าวอนอ้อนคนดี แทนคำนี้ คำรัก ... แสนหนักใจ มีแววตาภาษาใจเพียงเท่านี้ สองหูมีเพื่อฟังคำแจ้งไข อยากให้เธอเผยบอก ก่อนเป็นไร รักฉันไหม ... ช่วยเถิด เปิดใจที. แดดเช้า : ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๔