คุยกับใจ ใจเจ้าเอ๋ย เป็นไง ไยหงุดหงิด ดูเหมือนผิด สำแดง แจงเหตุผล ชอบนั่งเหม่อ มองอยู่ ดูพิกล ดั่งเหมือนคน หม่นไหม้ ไร้วิญญาณ หรือห่วงใย ใครเขา เอาอีกแล้ว คงไม่แคล้ว เจ็บปวด รวดร้าวฉาน เคยผิดหวัง นั่งเศร้า เหงามานาน เวลากาล ก่อนคลาย ก็หลายปี ใจบอกว่า สับสน ปนคิดถึง ใครคนหนึ่ง ซึ้งใน ใจเหลือที่ จึงนั่งเขียน กลอนกานท์ หวานฤดี แต่มิมี ปัญญา กล้าบอกเธอ คิดอย่างไร กับเขา ไยเล่าเฉย แจ้งไปเลย ความนัย ใจเสนอ เจ้าคนซื่อ จริงใจ นะไอ้เกลอ ใจยืนเหม่อ มิกล้า ดูน่าอาย ด้วยระแวง แคลงใจ ให้หวั่นหวาด เข็ดขยาด ความหลัง ยังไม่หาย เธอมิชอบ กลับชัง หวังมลาย ผลสุดท้าย เก็บไว้ ในใจตน เคยจะบอก เธอไป แต่ไม่กล้า มิรู้ว่า เพราะอะไร ไร้เหตุผล สุดอัดอั้น ตันใจ ให้กังวล เพราะเป็นคน เคยช้ำ ยากทำใจ
25 ธันวาคม 2554 08:15 น. - comment id 1218846
25 ธันวาคม 2554 12:25 น. - comment id 1218882
สวัสดีครับ คนกรุงศรี ตอนนี้ผมไม่คุยแล้วกับใจ เพราะใจมันดื้อ ไปหลงมนต์คนที่ไม่มีใจเลยถวายวัดไปแล้ว
25 ธันวาคม 2554 17:34 น. - comment id 1218893
อยากเป็นคนนั้นจังเลย
25 ธันวาคม 2554 22:06 น. - comment id 1218901
อะไรจะปานนั้น คนบางบอน
25 ธันวาคม 2554 22:08 น. - comment id 1218903
จริงหรือ เปล่าเล่าคะ คุณมะลิ