กี่ครั้งเล่า เราไม่จำ คำเขากล่าว ว่าแก้วรัก มันร้าว หมดคราวต่อ เขาไม่รัก ยังจะรั้ง ทั้งยังรอ คิดแค่ขอ ให้เขาคืน ฝืนใจทน ใครจะทน วนมารัก สลักจิต เมื่อเขาคิด แค่จะไป ไร้เหตุผล เราจึงอยู่ คู่กับเหงา เศร้าฝืนทน บีบน้ำตา หน้าหมองหม่น ปนช้ำทรวง ต้องยอมแล้ว หมดแวว แคล้วรอคอย ต้องยอมปล่อย รักนี้ ที่สุดหวง ให้เขาไป ปล่อยใจ ไปตามดวง แม้ติดบ่วง ทรมาน ปานขาดใจ ก็คงทน เช่นนี้ มีแต่ทุกข์ จะได้สุข ทุกวันชื่น คืนมาไหม ถามถึงเขา เราจะลืม ได้วันใด ตอบไม่ได้ รู้แค่ใจ ยังไม่ลืม