ถ้าเธอหมดแรงยื้อปล่อยมือพลัน มือฉัน.. จะยุดยื้อกุมมือเรา
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
มีเธอ มีหรือฉันจะหวั่นไหว
จะฝ่าไป.. ภัยทุกข์ยากหรือขวากหนาม
จะหนักหนาสาหัสหนักนัก ก็ตาม
จะฝ่าข้ามความลำเค็ญให้เห็นกัน
ถ้าเธอล้า ฉันจะกล้าจะแข็งเข้ม
คอยเติมเต็ม เข้มแข่งความแข็งขัน
ถ้าเธอหมดแรงยื้อปล่อยมือพลัน
มือฉัน จะยุดยื้อกุมมือเรา
เธออาจมีวันเศร้าหงอยเหงาบ้าง
จะอยู่ข้างผ่อนคลายให้หายเศร้า
ลูบผมนุ่มกุมมือน้อยค่อยๆเบาๆ
จะคอยเฝ้าเช็ดน้ำตา จนกว่านอน
จะให้เธอนอนอุ่นหนุนที่ตัก
กระซิบรักโอบนุ่มคลุมขวัญอ่อน
ให้ได้ยินในฝันว่า อย่าอาทร
ฝันไปก่อน ตอนตื่นเธอจะเจอกัน
สัญญาว่าทุกเช้าชื่นเธอตื่นตา
ทุกครั้งครา มั่นเสมอต้องเจอฉัน
จูบเบาๆต้อนรับกับตะวัน
ขออย่าหวั่นใจไหวอะไรเลย
จะบอกรักบ่อยๆค่อยๆบอก
ไม่เบื่อหรอก บอกบ่อยๆค่อยเฉลย
ชั่วโมงละสิบครั้งดั่งเช่นเคย
แล้วจะเชยชมแก้มแถมทุกที
จะจดไว้ในบันทึกจารึกรัก
ว่าหอมนัก ลงในไดอารี่
นับทุกหอม ที่หอมไปในหนึ่งปี
วันไหนที่ครบหมื่นหนอ ..ขอแต่งงาน