หวิวหวาดไหว ใจหวาดหวั่นวันเวลา มันอ่อนล้าแบกเหงาไม่เบาบาง

ก่อนจะนอนวอนหาว่าหวงห่วง
หวาดหวั่นไหวในทรวง สุดห่วงหา
หวิวหวาดไหว.. ใจหวาดหวั่น วันเวลา
มันอ่อนล้าแบกเหงาไม่เบาบาง
เหงาอย่างเลิกไม่ได้ไม่หายเหงา
ไม่สร่างเซากลัวเขามองอย่างหมองหมาง
ใจแสนห่วงหากห่างไกลในเส้นทาง
แต่ก็กลัวว่าอยู่ข้างแล้วหมางใจ
อยากจะรักนักหนาไม่กล้ารัก
แค่ได้ทักก็สุขซึ้งถึงไหนๆ
สิ้นปัญญาจะสืบถามความห่วงใย
ว่าคิดถึงกันไหมเมื่อไกลกัน
หวานใดเล่าจะหวานนักเท่ารักหวาน
สุขสนานปานเทียบเปรียบสวรรค์
แต่หากเก็บงำหวานไว้นานวัน
ความหวานนั้นอาจจะแปลงเหมือนแกล้งใจ
อาจกลายเปรี้ยว เกรี้ยวกราดกัดเหมือนกรด
โดนเพียงหยดใจก็แปลบแสบถึงไหม้
กัดใจวิ่นกินใจกร่อนร้อนฤทัย
ไม่หวาดไหวใจก็แหว่งแห้งแล้งลง
หรือกลายเป็นสุราหอมที่มอมเมา
มอมใจเราไม่สร่างซาพาไหลหลง
พาเข้ารกวกเข้าป่าฝ่าเข้าดง
ใจก็คงเสียศูนย์ไปในเร็ววัน
คงจะเก็บรักหวานไม่นานหรอก
แล้วจะบอกออกไปแม้ไหวหวั่น
ขอเธออย่านิ่งอึ้งตะลึงงัน
ถ้าเป็นงั้นฉันคงอึ้งตะลึงงง