เมล็ดพันธุ์แห่งรักเพาะลงแล้ว หยั่งรากแก้วอยู่กลางใจหัวใจฉัน เธอปลูกรักในใจขึ้นโดยพลัน เป็นต้นกล้าในใจฉันเริ่มผลิใบ ฉันรดน้ำพรวนดินสม่ำเสมอ และมีเธอคอยเติมปุ๋ยเอาใจใส่ จนต้นกล้าเติบโตขึ้นเต็มใบ แผ่นกิ่งก้านเต็มใจกันและกัน ต้นของรักให้ดอกผลสีสวย สองเราช่วยชื่นชมเก็บผลนั่น แบ่งรสชาดหอมหวานให้แก่กัน ตราบจนต้นแห่งรักนั้นยังเบ่งบาน จนเมื่อลืมดูแลและใส่ใจ เก็บแต่ผลต่อไปอยู่เช่นนั้น เสพแต่สุขแห่งรักเข้านานวัน ต้นแห่งรักของฉันเริ่มโรยรา ไม่ติดดอกออกผลเหมือนดังเก่า มีแต่ก้านใบเฉาหมดคุณค่า เธอจึงโค้นต้นรักฉันลงทันตา แล้วเผาตอต่อหน้าเจ้าของใจ ต้นรักฉันก็ถึงวันเป็นขี้เถ้า ทิ้งอยู่ในใจเน่าเน่าแหลกสลาย ยามฟ้าฝนกระหน่ำบนหนทางใจ น้ำตาฟ้าท่วมในใจฉันเอง
22 เมษายน 2545 14:37 น. - comment id 46939
เศร้าจริงๆ ด้วย ต้นรักที่เริ่มแรกดูงอกงามดี แต่สุดท้าย กลับอับเฉาซะได้ ไงก็เข้มแข็งไว้นะ แล้วรอวันที่ต้นรักจะเติบโตขึ้นมาใหม่ ด้วยหัวใจที่ยังมีรัก......เชื่อดิ
22 เมษายน 2545 14:40 น. - comment id 46941
โอ๊ยยย....ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกครับ เรื่องจริงความรักหวานเจี๊ยบเชียวแหละ อันนี้ make อารมณ์แต่งแทบตาย
22 เมษายน 2545 14:41 น. - comment id 46942
ไม่ login ก่อน เดี๋ยวแก้ไขไม่ได้เน้อ...
22 เมษายน 2545 14:45 น. - comment id 46943
อ้อ ขอแก้คำนิดนะ รสชาด ต้องเป็นรสชาตินะ
22 เมษายน 2545 18:20 น. - comment id 46971
ก็ไม่ได้ว่าไรหนิ หุหุ แค่อยากจะใช้คำพูดที่ซึ้งๆ มั่งอ่ะ เนี่ยชอบกลอนนี้จริงๆ นะเลยต้องเข้ามาอ่านอีกรอบ