เดียวดายยามไร้จันทร์

สุนทรวิทย์

โสมเจ้าเอ๋ย  เคยแต้ม  แอร่มสรวง
			จรัสดวง  ช่วงเพ็ญ  เห็นผ่องใส
			แล้วคืนนี้  จรบน  อยู่หนใด
			ทิ้งฉันไป  หลบเร้น  มิเห็นเงา
				เมฆีครื้น  คะนอง  ก้องเวหน
			ดวงกมล  เลื่อนลอย  หงอยอับเฉา
			เสียงพระพาย  ไห้หวน  ครวญแผ่วเบา
			เหงาแสนเหงา  เปล่าเปลี่ยว  อยู่เดียวดาย
				จิตซึมเซา  อ้างว้าง  ยามร้างรัก
			ทุกข์ทะลัก  อัสสุชน  หล่นเป็นสาย
			ละอองฝน  พ้นฟ้า  มาประปราย
			รักสลาย  ปวดร้าว  หนาวอุรา
				เธอรู้ไหม  ใครยัง  หวังเคียงคู่
			รอพธู  เร่งตื่น  คืนเคหา
			อธิษฐาน  วอนพระ  ภาวนา
			แม้เวลา  ล่วงผ่าน  ไปนานนม
				มองเดือนดาว  คราวใด  ใจสะท้าน
			นึกถึงกาล  ก่อนครั้ง  ยังสุขสม
			ใต้แสงจันทร์  ขับซอ  ล้อสายลม
			เธอ,ฉันบ่ม  รักแท้  มอบแก่กัน
				ราตรีนี้  ไร้คน  ปรนนิบัติ
			ช้ำสาหัส  อ่อนเปลี้ย  ละเหี่ยขวัญ
			ตัวคนเดียว  เศร้าสร้อย  คอยแสงจันทร์
			แอบโศกศัลย์  งันเงียบ  เย็นเยียบทรวง				
comments powered by Disqus
  • memorium

    11 ธันวาคม 2554 20:03 น. - comment id 1217667

    เฮ้อเศร้าจัง..ขอเศร้าด้วยคนนะ72.gif72.gif
  • ศรีสมภพ

    11 ธันวาคม 2554 21:53 น. - comment id 1217677

    ราหูอมจันทร์ นานๆ ..ผ่านวิถี
    รอบหลายปีมีให้เห็นเพ็ญดวงดับ
    ปรากฏการณ์สามดวงพ่วงแนวราบ
    เงาโลกทับเกิดอับแสงแห่งคืนเพ็ญ
    
    เตรียมตีเกราะ เคาะให้ดังใจตั้งมั่น
    ให้ราหูคายจันทร์ทุกย่านเห็น
    เขย่าต้น ให้ผลดกยกประเด็น
    วอนโชคช่วยรวยละเข็ญ เซ่นไหว้วอน
    
    ปรากฎการณ์ผ่านไป ในความมืด
    ช่างยาวยืดเกินเวลากว่าคืนค่อน
    เห็นมวลเมฆโยกเยกไหลไม่ผัดผ่อน
    ล้มตัวนอนถอนใจข่ม ..เมฆอมจันทร์ !
    
    เสียดายพลัน ดันแอ่วเหนือเมื่อฝนโปรย..
    ทีวีช่วยอำนวยให้ เห็นในจอ
    
    แอ่วเมืองปาย ..อดได้ดูราหูอมจันทร์ อิอิ
    
    22.gif15.gif66.gif
  • สุนทรวิทย์

    12 ธันวาคม 2554 14:34 น. - comment id 1217710

    41.gif41.gif41.gif36.gif36.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน